Er sinubrennsla enn siður? Ef svo er, þá er það vondur siður!

Stundum hefur verið vísað til sinubrennslu sem náttúruhamfara en sinubrennsla er mikið oftar hamfarir af mannavöldum vegna þess að einhver kveikir í. Flokka má sinubrennslu því frekar sem glæp gegn náttúrunni. Í mörgum tilvikum er  vitað hver kveikir í, en sá sem gerir það er sætir engri ábyrgð. Þannig hefur það a.m.k. verið fram til þessa.  Sumir hafa nefnt að nóg sé að auka fræðslu og þá muni þeir sem vilja kveikja sinubruna sjá af sér. Heyrst hefur einnig í kjölfar sinubruna að kviknað hafi í vegna þess að gróður hafi verið orðin svo þurr. Fólk hlýtur að sjá að sinubrennsla er ekkert eðlileg fyrirbrigði a.m.k. ekki hér á landi. 

Bændur hafa löngum staðið í þeirri trú að sinubrennsla sé til góðs. Þeir sjá að landið grænkar fyrr að vori eftir brunann því að fyrr sést í strá sem vex á nakinni jörð en strá sem fyrst þarf að vaxa upp í gegnum sinu. En við brunann hljóta að tapast mikilvæg næringarefni úr sverðinum og  mikið af lífrænu efni tapast einnig. Það er augljóst að fæða fyrir milljónir smárra lífvera fer forgörðum þegar sinueldar brenna, orka tapast úr vistkerfinu og er ekki lengur tiltæk lífríkinu. Með sinubruna má því gera ráð fyrir að gróðurfarið breytist, því að trjágróður þrýfst ekki þar sem brennt er

Sinubrennsla tengist þannig skógrækt. Ef skógrækt á að gefa af sér, verður það ekki fyrr en áratugum seinna eftir að plantað er. Getur sá sem plantar verið öruggur um að svæðið fái að vera í friði fyrir sinubruna svo lengi?   

Athugasemdir

[Anna Runólfsdóttir, 27.2.2007 kl. 23:21]

Nú á seinni tímum vita bændur orðið að mikið af næringarefnum fýkur burt í sinubruna, sömu efni og mikið er haft fyrir að bera á landið. Svo veikist svörðurinn. Mundu að það voru bændur sem stóðu í um 3 sólarhringa (ef ég man rétt) og reyndu að slökkva mikla sinubrunann á Mýrum í fyrra, en hann kviknaði líklega út frá sígarettu sem kastað var úr bíl á ferð...