Afnema ætti tvöfaldan ríkisborgararétt á Íslandi

Af hverju eigum við að leyfa tvöfaldan ríkisborgararétt á Íslandi? Hver er ávinningurinn af slíku fyrirkomulagi fyrir íslenskt samfélag og hvað tapast við að afnema hann? Þessum spurningum er best svarað af löglærðum einstaklingum sem skoðað hafa málið ofan í kjölinn.
Þeir sem eru með tvöfaldan ríkisborgararétt njóta fullra réttinda í hvoru landi. Skyldurnar eru hins vegar veigalitlar s.s. eins og að sýna hollustu og hafa skyldu til að gegna opinberum störfum.  Mér er þó ekki alveg ljóst hvað átt er við með því  nema þá að sinna herkvaðningu þar sem hún er við lýði.  Það er bæði rökrétt og eðlilegt að ef Alþingi veitir útlendingi íslenskan ríkisborgararétt að þá sé gerð krafa um að hann afsali sér fyrri ríkisborgararétt sínum og hafi þannig einungis einn ríkisborgararétt. Sá sem ætlar fyrir alvöru að setjast að á Íslandi og gerast samfélagsþegn með öllum þeim skyldum og réttindum sem því fylgir hefur ekkert að gera með að eiga í handraðanum annan ríkisborgararétt. Möguleikinn á að hafa tvöfaldan ríkisborgararétt skapar ef eitthvað er ójöfnuð þar sem það eru eins konar hlunnindi sem einungis sumir fá tækifæri til að öðlast en aðrir ekki.  Ef til kæmi að tvöfaldur ríkisborgararéttur verði afnuminn hér á Íslandi þá fellur íslenski ríkisborgararétturinn að sama skapi niður sæki viðkomandi um ríkisborgararétt í öðru landi.  Vissulega er hægt að sækja síðar um sinn gamla ríkisborgararétt óski fólk eftir því að koma aftur til Íslands til að búa. Þessi aðgerð tel ég að myndi auðvelda aðlögun útlendinga sem hingað koma í þeim tilgangi að setjast að til lengri tíma.

Athugasemdir

[Hjörtur J. Guðmundsson, 12.2.2007 kl. 15:33]

Algerlega sammála :)

[Auður H Ingólfsdóttir (IP-tala skráð) 18.2.2007 kl. 22:32]

Þetta er nú ekki alveg svona einfalt. Hvað með börn foreldra frá sitthvoru ríkinu sem upplifa kannski bæði lönd foreldra sinna sem sín heimalönd og hafa alist upp á báðum stöðum? 

[Kolbrún Baldursdóttir, 19.2.2007 kl. 11:13]

Þetta þarf ekki að vera flókið. Ef foreldrar eru af sitthvoru þjóðerninu er fyrsta regla sú að barn ber sama ríkisborgararétt og móðir.
Í sumum tilvikum fara ekki saman lög um ríkisborgararétt í því landi sem  viðkomandi kemur frá og síðan í því landi sem viðkomandi hyggst setjast að í. Þó svo að á Íslandi sé ekki gerð krafa a.m.k. eins og stendur um að fólk afsali sér fyrri ríkisborgararétt sínum þótt það fái íslenskan ríkisborgararétt þá gæti það verið krafa frá því landi sem fólkið kemur frá. Þannig virðist að það sé allur gangur á þessu og fordæmi um hvoru tveggja. 

[Greta Björg Úlfsdóttir, 21.2.2007 kl. 10:36]

Hér skal ég nefna ykkur öðruvísi dæmi um tvöfaldan ríkisborgararétt en rætt er um hér, þar sem mér sýnist aðallega átt við innflytjendur til Íslands:

Við foreldrarnir erum bæði íslensk, en sonur okkar er fæddur í Skotlandi og þess vegna hefur hann tvöfaldan ríkisborgararétt!

Lengi vel stóðum við í þeirri trú að þessi réttur "the wee scots" í fjölskyldunni félli niður við 18 ára aldur, en svo mun ekki vera. Þetta hefði hann þurft að vita þegar hann stundaði síðar nám í Skotlandi, því þá hefði hann ekki þurft að greiða nema hluta af þeim skólagjöldum sem hann gerði. Engu okkar datt í hug að skoða þetta, heldur komst hann að þessu síðar, í samræðum við vin sinn, sem hefur einnig þennan tvöfalda ríkisborgararétt. Skiljanlega myndi þessi sonur minn ekki vera fylgjandi þessari tillögu sem hér er sett fram, þar sem það getur komið sér vel að vera breskur þegn í tilviki sem þessu.

[Kolbrún Baldursdóttir, 21.2.2007 kl. 12:17]

Já og ég skil það vel, þekki mörg dæmi um þetta. Hins vegar er ekki bæði haldið og sleppt í þessu sem öðru. Fyrir íslenskt samfélag eins og staðan er nú held ég að það sé skynsamlegt að færa okkur í áttina að einföldum ríkisborgararétti þótt það verði á kostnað þeirra sem hafa verið svo heppnir að fæðast erlendis og geta notið góðs af því síðar.