Bloggfærslur mánaðarins, ágúst 2009

Klúbburinn Geysir með þér út í lífið

naerverusalarkgeysir28agu09.jpg

Málefni þeirra sem glíma við geðraskanir er viðfangsefni þáttarins
Í nærveru sálar, mánudaginn 31. ágúst.

Klúbburinn Geysir er félagsskapur þeirra sem eiga við geðraskanir að stríða.


Markmið með starfsemi klúbbsins er að styðja þá sem glíma við geðræn veikindi í að endurheimta sjálfstraust og sjálfsvirðingu til að geta tengst öllum sviðum samfélagsins.

Viðmælendur eru:

Björk Agnarsdóttir, félagi

Kristinn Einarsson, framkvæmdarstjóri

Kristín Kristjánsdóttir, félagi.

Við ræðum um fyrir hverja er klúbburinn Geysir. Hver er grunnhugmyndafræðin og hvernig er þeim sem klúbbinn sækja hjálpað að tengjast út í samfélagið.

Gleymum ekki þeim sem glíma við geðraskanir

 

 

 

 


Þingkonur tala styst á þingi og það eru ekki ný tíðindi.

Karlar tala lengst og mest á Alþingi en konur verma sæti þeirra sem tala styst.

Það segir sig sjálft að ef það eru einhverjir sem tala lengst og mest á þinginu þurfa náttúrlega að vera einhverjir sem tala styst. Ekki geta allir verið jafnir.

Það er hins vegar ekki ný tíðindi að þegar þetta er skoðað verma þingkonur gjarnan sæti þingmanna sem tala styst. Á heilu þingi er dæmi um að þingkona hafi talað aðeins í fáeinar mínútur.

Af hverju?
Ef á að skoða þetta er fyrst spurt hvort liggi að baki einhver almennur kynjamismunur eða hvort hér sé um að ræða ítrekaðar tilviljanir?

Þegar ég rifja gróflega upp þær upplýsingar sem ég hef sankað að mér í gegnum tíðina finnst mér eins og að almennt séð og í samanburði við hitt kynið, hafi konur ekki beint legið undir ámælum fyrir að vera þöglar eða eiga almennt erfitt með að tjá sig. Mikið frekar hafa þær haft vinninginn hvað mælsku varðar. Enn aðrar rannsóknir kunna að sýna allt aðrar niðurstöður og því skal varast að fullyrða eða alhæfa nokkuð í þessum efnum.

EN hverju sætir það að á Alþingi skulu konur oftast ef ekki alltaf verma sæti þeirra sem tala styst?

Árið 2007 minnir mig að hafi verið gerð á þessu könnun. Þegar tæpar þrjár vikur voru liðnar af þingvetri það árið höfðu þingkarlar farið 657 sinnum í ræðustól en þingkonur einungis 153 sinnum. Karlar höfðu verið 84% af þingtíma í ræðustóli en konur 16%. Er þetta með svipuðum hætti nú í ár?

 

Er þetta ásættanlegt?
Það er mín skoðun að þær konur sem ákveða að sækjast eftir kjöri á þing eða í sveitarstjórn verði að búa yfir getu og færni til að tjá sig, taka þátt og láta að sér kveða í orði og á borði. Að sitja með hendur í skauti og hreyfa sig vart úr sæti getur ekki verið ásættanlegt jafnvel þótt þeir séu að hlusta vandlega á það sem fram fer.
Ég, persónulega, vil HEYRA Í  þeim konum sem ég veiti atkvæði mitt.

 

Ég hvet þær konur sem kosnar hafa verið á þing til að nota hvert tækifæri og krefjast alls þess svigrúms og tíma sem þær telja sig þurfa í ræðustól. Þótt þingkonur séu dugnaðarforkar, samviskusamar og hugmyndafræðilega öflugar þá er mjög líklegt að pólitísk velgengni þeirra sé mæld einmitt út frá þeim mælikvarða hversu oft og mikið þær láti í sér heyra, gefið að málefnið sé verðugt, flutt með málefnalegum hætti og vel rökstutt.

Það er í ræðustóli Alþingis sem vinna þingmanna er kjósendum hvað mest sýnileg.

   

 


Uppeldi til ábyrgðar, ekkert nýtt en meira í umræðunni núna.

Uppeldi til ábyrgðar er ekki ný hugmyndafræði en virðist nú vera á hraðri leið upp vinsældarlistann bæði í orði og á borði.

Þessi hugmyndafræði rekur upphaf sitt til Diane nokkurar Gossen.

Í þrengingum þeim sem skullu á þjóðinni í aðdraganda og kjölfar hrunsins hefur mikið verið rætt um hugtakið ábyrgð, hverjir eru ábyrgir og hverjir munu eða munu ekki axla ábyrgð o.s.frv.

Guðbjartur Hannesson þingmaður og formaður fjárlaganefndar minnist á þessa hugmyndafræði í viðtali í Morgunblaðinu í dag en hann starfaði árum saman sem skólastjóri á Akranesi.

Þegar talað er um Uppeldi til ábyrgðar er í stuttu máli verið að tala um að kenna börnum sjálfstjórn, sjálfsaga og styrkja þau í að axla ábyrgð af eigin mistökum með það að markmiði að læra af þeim.

Uppeldi til ábyrgðar kennir:

  • Að bera ábyrgð á eigin mistökum, viðurkenna mistök
  • Að bera ábyrgð á eigin námi
  • Leiðir til að hafa stjórn á eigin hegðun
  • Hvernig þeir geta leiðrétt mistök og bætt fyrir þau
  • Aðferðir við lausn ágreiningsefna
  • Að sinna þörfum sínum af ábyrgð gagnvart sjálfum sér og öðrum
  • Forðast að kenna öðrum um, skoða ávallt sinn hlut í málinu
  • Að mynda tengsl við aðra
  • Að setja sér markmið og gera uppbyggingaráætlanir
  • Að rækta og efla sinn innri áhuga
  • Að vera maður sjálfur og sú/sá sem maður vill vera.
  •  

    Margir skólar hafa tekið inn þetta hugmyndafræði t.d. Brekkuskóli á Akureyri.


    Meira um þessa hugmyndafræði hér.

 

 


Skrásetjarar hrunadansins

naerverusalar_2-24agu09.jpgÞeir eru mættir galvaskir í ÍNN, mánudagskvöld, 24. ágúst, fyrstu þrír skrásetjarar hrunadansins: Ólafur Arnarson, Guðni Th. Jóhannesson og Þorkell Sigurlaugsson.

Hverjir eru mennirnir bak við textana og hver var hvatinn að skrifunum?

Hvað eiga þeir sameiginlegt og um hvað eru þeir hugsanlega ósammála?

Vilja þeir mynda Skuggaviðskiptaráðuneyti?

Hvernig líst þeim á aðgerðir stjórnvalda í dag?

Kl. 21.30 á ÍNN


Þrátt fyrir mikið atvinnuleysi hefur ekki tekist að manna stöður frístundarheimila

Þúsundir manna þar á meðal fjölmargir foreldrar eru atvinnulausir. Samt hefur ekki tekist að manna allar stöður á frístundarheimilum.

Það er ekki minni ásókn nú en oft áður í að börn fái pláss á frístundarheimilum.

Ályktanir sem draga má af þessu geta sjálfsagt verið margvíslegar.
Við fyrstu sýn má samt komast að einhvern veginn svona niðurstöðu:

Þeir sem eru atvinnulausir núna hafa mikið til ekki áhuga á að vinna á frístundarheimilum.
Svo virðist sem foreldrar óski eftir að börnin þeirra fái pláss á frístundarheimilum og gildir þá einu hvort þeir eru atvinnulausir eða ekki.

 


Ánægð með að Sjálfstæðisflokkurinn er með í þessum pakka

Það lítur út fyrir að góð og vönduð vinna hafi átt sér stað í Fjárlaganefndinni um samningu fyrirvarana við Icesave ríkisábyrgðarfrumvarpið. 

Viðsemjendur voru upplýstir um gang mála jafnhraðan þótt óformlega hafi verið, enda voru jú engar formlegar samningaviðræður í gangi.

Við hugsanleg neikvæð viðbrögð þeirra var ég smeykust og myndi þá þessi vinna vera til lítils þegar á reyndi.

En ljóst er nú að þeir fyrirvarar sem sátt hefur náðst um ættu ekki að koma Bretunum og Hollendingunum á óvart.

Hrósa ber þeim sem það eiga skilið fyrir að þetta skref skuli nú hafa verið tekið.

Ég er jafnframt ánægð með að Sjálfstæðisflokkurinn skuli hafa verið með í þessum pakka þótt þeim hafi ekki alltaf litist á gang mála eins og formaðurinn tjáði sig einatt um.

Sem sagt, þetta lítur ekki illa út.


Framsókn ekki með, er Siv sátt?

Framsókn ekki með. 

Ég trúi ekki að Siv sé ánægð? Ekkert hefur heyrst frá henni í gegnum þetta allt?

Ef Bretar og Hollendingar verða ekki með eitthvað vesen með þessar fyrirvara þá er þetta sannarlega eitthvað til að fagna. Breið samstaða og einhvers konar lausn úr ófremdarástandi þótt súr biti í hundskjaft.Crying

Nú er bara að skoða hvort eignir sumra (útrásarvíkinga Icesave) ganga ekki líka upp í þetta.

Bjart framundanSmile 


Formaður Fjárlaganefndar stendur í ströngu.

Ég verð að segja að mér finnst Guðbjartur Hannesson hafa staðið sig vel í þeim ólgusjó sem hlýtur að hafa verið í Fjárlaganefndinni að undanförnu.  Honum hefur tekist ágætlega að sýna yfirvegun  og hefur sýnt að hann ræður vel við þá ábyrgð sem formennsku nefndarinnar fylgir þegar verið er að reyna fá botn í svo erfitt mál sem Icesave málið er.

Að sama skapi finnst mér Höskuldur Þórhallsson, (Framsókn), hafa komið ágætlega fyrir þegar verið er að spyrja hann spurninga varðandi málið. Svo virðist sem hann hafi haft löngun að finna á því flöt.

Ég er ekki með sömu upplifun gagnvart formanni Framsóknar. Sé hann spurður um gang mála t.d. í þeim krefjandi málum sem nú eru á dagskrá þá eru svör hans flest neikvæð og túlkun hans  flöt. Mér finnst eins og hann (Framsókn) geti varla verið að einbeita sér að fólkinu í landinu heldur hafi þeir fyrst og fremst þessa knýjandi þörf fyrir að gagnrýna stjórnarflokkanna, eins og bara til að gagnrýna.

Áður en Sigmundur Davíð fór í pólitík kom hann fyrir sjónir sem klár náungi sem hafði auk þess góða nærveru. Eftir að hann skellti sér í pólitíkina virðist sem hann hafi tapað einhverju af sínum persónulega sjarma. Kannski á þetta eftir að breytast aftur í jákvæða átt enda  er ekki sanngjarnt að dæma hann hart nú heldur frekar að ímynda sér að hann eigi eftir að finna sinn takt á þessum vettvangi sem hann hefur nú valið sér.

 


Hvaða endemis rugl er þetta að verða?

Eftir fréttir dagsins er ekki séð hvernig venjulegt fólk á að geta skilið hvað er að gerast í þessu Icesave máli á pólitískum vettvangi. Fyrirvarar ekki fyrirvarar? Þverpólitísk samstaða eða hrein og klár svik...?

Búið er að verja dögum ef ekki vikum saman í að semja svokallaða fyrirvara við Icesave samninginn, já, og sterka fyrirvara, nota bene.

Málið er, að ekkert okkar hefur hugmynd um hvort þessir fyrirvarar verði teknir gildir af viðsemjendum.

Ég get rétt ímyndað mér hversu gaman það er fyrir Breta og Hollendinga að fylgjast með ferlinu og vita, að þeir geta svo bara sagt, NEI, glætan.

Það liggur fyrir undirskrifaður samningur og hvað sem fólki finnst um hann þarf einfaldlega að afgreiða hann, eins og gert var ráð fyrir þegar staðið var upp frá samningaborðinu.

Verði honum hafnað vitum við hvernig staðan. Það vita þá viðsemjendur okkar líka.

ÞÁ fyrst er og hægt að skoða framhaldið á vitrænan hátt í stað þess að flækja þjóðinni inn í eilífar getgátur um hvað gerist ef .. 

Verði samningurinn samþykktur þá verður hann samþykktur...

Tíminn er ekki að vinna með íslensku þjóðinni í þessu máli. Öll sú endalausa pæling er þegar upp er staðið ekki að skila sér sé sem skyldi eins og þetta horfir við mér. Eftir tíu ár munu fáir ef nokkrir muna hvað hver sagði í þessu máli.


Er græðgi í völd að valda usla eða er þetta bara draumurinn um að verða hinn eini sanni þjóðarbjargvættur?

Fyrirbærið valdabarátta er þekkt fyrir að leiða til þess að mörg sambönd splundrist og gildir þá einu hvernig þau eru til komin.

Nú velti ég fyrir mér hvort það sé valdabarátta sem sé um það bil að splundra ríkisvaldinu. Gerist hið versta mun það leiða til þess að hér ríki alger stjórnarkreppa.

Glötuð hugsun myndu einhverjir segja nú en eftir að hafa hlustað á Gunnar Helga, stjórnmálafræðing, þá virðist þessi hugsun allt eins geta lýst því sem gæti orðið, ef heldur sem horfir.

Hann sagði einfaldlega að ef þessi ríkisstjórn springur vegna Icesave mun sennilega verða reynt að mynda þjóðstjórn. Hins vegar sé það ekki líklegt að þjóðstjórn nái neitt frekar að afgreiða Icesave enda fleiri sem þurfa að ná saman.

Ennfremur sagði hann að ef kosið yrði aftur nú sem er vissulega leið, sé nokkuð ljóst hver niðurstaðan yrði þ.e. Samfylking og VG myndu ná endurkjöri.  Allt ferlið myndi hins vegar verða ein stór hneysa fyrir þjóðina, innanlands sem utan og gefa fátt annað til kynna en hversu brjáluð ólga og óreiða ríki í landinu.

Er það þetta sem raunverulega gæti gerst?

Telur stjórnarandstaðan, að með því að vera á bremsunni í Icesave málinu með þeim hætti sem verið hefur, muni þeir komast til valda fljótt og vel?

Nú hljóta þjóðarhagsmunir að gilda umfram flokkshagsmuni og það í öllum flokkum? Ef ekki nú þá aldrei skyldi maður halda.

Ekkert af því sem er að gerast nú á sviði þjóðmálanna er hægt að leggja að jöfnu eða bera saman við það sem gerðist í borginni sbr. REI og allt það sem fylgdi í kjölfarið.

Ef einhver sem nú situr í stjórnarandstöðu lætur sér detta í hug að ef þessi ríkisstjórn yrði svo óvinsæl vegna Icesave-málsins, hrópi fólkið á stjórnarandstöðuflokkana að redda málum, tel ég þann hinn sama vera á alvarlegum villigötum. Það er deginum ljósara að það er enginn einn flokkur/forysta flokks sem getur nú skotist upp í stjörnuhimininn og orðið einhver allsherjar þjóðarreddari af því að hann/þeir séu svo klárir en hinir svo heimskir. 

Sá eða sú sem  hugsar svona í þessum erfiðum kringumstæðum er að leika sér að eldinum á kostnað fólksins í landinu til þess eins að fullnægja flokkshagsmunum eða valdagræðgi?

Það er nú eða aldrei sem afgreiða þarf þetta hörmunga mál eigi þjóðin ekki að missa sprotann úr höndunum sökum vanhæfni.


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband