Ástarsorg er reynsla mörgum kunn.

Mér datt í hug að skrifa nokkur orð um ástarsorg, ekki af því að ég sé sjálf í ástarsorg heldur frekar vegna þess að mér finnst lítið hafa verið fjallað um þessa sammannlegu reynslu.

Ástarsorg er tilfinning, reynsla/upplifun sem er mörgum kunn.  Þeir sem hafa á einhverjum tímapunkti ævi sinnar upplifað hana eða eins sagt er,  lent í henni,  vita hversu sár hún getur verið. Slíkur er sársaukinn að meðan hún er sem djúpust nístir hún merg og bein og virðist þá sem lífið hafi misst allan sinn lit.  

Einkennin geta verið doði og einbeitingarskortur, hnútur í maganum,  lystar- og svefnleysi, vonleysi og grátköst. Þessi sorg er eins og með aðra sorgarreynslu þess eðlis að tíminn mildar og mýkir mesta sársaukann.

Er hægt að skilgreina ástarsorg?  
Ástarsorg er einhvers konar kokteill af höfnun, brostnum vonum og söknuði eftir sambandi við annan aðila sem hann eða hún upplifði sem gott, gefandi, jákvætt og skemmtilegt.
Ástarsorg getur hent alla sem á annað borð hafa náð vitsmunar,- og tilfinningarþroska til að geta fundið til hrifningar/ástar í garð annars einstaklings og skynjað löngun til að vera í sambandi við hann. 
 
Ungt fólk getur upplifað ástarsorg mjög sterkt og eiga margir hverjir erfitt í kjölfar sambandsslita sem þeir hafa ekki viljað að endaði.  Í sumum tilvikum hefur sambandið verið náið og vinirnir hafa þess vegna verið vanræktir. Þegar sambandinu lýkur eru þeir því e.t.v. víðs fjarri og  unglingnum finnst að einmanaleiki og einangrun blasi við honum.  

Í raun er þessu ekkert mikið  öðruvísi farið hjá fullorðnum einstaklingum en hjá ungu fólki eða unglingunum nema þó að þeir hinir fyrrnefndu hafa öðlast meiri þroska og vita þess vegna að það versta líður hjá með hverjum deginum sem líður.

Höfnunarhlutinn er oft sárasti partur ástarsorgarinnar. Ef við setjum okkur í sporin og upplifum hvernig tilfinning það er ef sá sem maður telur sig elska og hefur haft væntingar til vilji mann ekki lengur og hafi jafnvel frekar valið að vera með einhverjum öðrum.  Enn sárarar er ef viðkomandi stóð í þeirri trú að tilfinningar hins aðilans hafi verið gagnkvæmar.  
Þessa reynslu kannast margir við sem eina sárustu lífsreynslu sem þeir hafa upplifað um ævina.

Þeir sem hafa lent í djúpri ástarsorg eiga oft mjög erfitt með að gleyma alveg þessari sáru reynslu og þeim sem hún snerist um.  Minningin verður hluti af lífspakkanum og sá sem ástarsorgin beindist að fær sitt hólf í hjartanu eða skúffu í huganum.

En hvað er hægt að gera fyrir manneskju í ástandi sem þessu?
Það er í raun fátt hægt að gera til að hjálpa nema þá helst að vera til staðar, lána öxl til að gráta á og kannski fyrst og fremst að ljá eyra.
Hversu sárt sem þetta er þá kemur dagur eftir þennan dag og lífið heldur áfram...
....sama lögmál gildir fyrir alla.  

Ástarsorg
Ástina eitt sinn ég fann.
Um tíma á skýjunum sveif.
Af öllu hjarta, ég elskaði hann.
Allt þar til við því, kom blátt bann.
Nístandi sorgin á brott mig hreyf.
(KB)

 

Athugasemdir

[Marta B Helgadóttir, 29.9.2007 kl. 01:19]

Góð skrif.  ()

[Sóldís Fjóla Karlsdóttir, 29.9.2007 kl. 17:32]

Ég þekki fólk sem hefur lent í þessu og sársaukinn er virkilega nístandi. Ég þekki ekki þessa tilfinningu af eigin raun, en ég lánaði öxl.

Góð færsla og tímabær, það eru svo margir sem hafa lent í þessum kringumstæðum. Þá er gott að eiga góða vini.

[Kristín Katla Árnadóttir, 1.10.2007 kl. 13:40]

Ég vildi að ég hefði leitað til þín á sínum tíma góð grein takk fyrir.