Þingkonur tala styst á þingi og það eru ekki ný tíðindi.

Karlar tala lengst og mest á Alþingi en konur verma sæti þeirra sem tala styst.

Það segir sig sjálft að ef það eru einhverjir sem tala lengst og mest á þinginu þurfa náttúrlega að vera einhverjir sem tala styst. Ekki geta allir verið jafnir.

Það er hins vegar ekki ný tíðindi að þegar þetta er skoðað verma þingkonur gjarnan sæti þingmanna sem tala styst. Á heilu þingi er dæmi um að þingkona hafi talað aðeins í fáeinar mínútur.

Af hverju?
Ef á að skoða þetta er fyrst spurt hvort liggi að baki einhver almennur kynjamismunur eða hvort hér sé um að ræða ítrekaðar tilviljanir?

Þegar ég rifja gróflega upp þær upplýsingar sem ég hef sankað að mér í gegnum tíðina finnst mér eins og að almennt séð og í samanburði við hitt kynið, hafi konur ekki beint legið undir ámælum fyrir að vera þöglar eða eiga almennt erfitt með að tjá sig. Mikið frekar hafa þær haft vinninginn hvað mælsku varðar. Enn aðrar rannsóknir kunna að sýna allt aðrar niðurstöður og því skal varast að fullyrða eða alhæfa nokkuð í þessum efnum.

EN hverju sætir það að á Alþingi skulu konur oftast ef ekki alltaf verma sæti þeirra sem tala styst?

Árið 2007 minnir mig að hafi verið gerð á þessu könnun. Þegar tæpar þrjár vikur voru liðnar af þingvetri það árið höfðu þingkarlar farið 657 sinnum í ræðustól en þingkonur einungis 153 sinnum. Karlar höfðu verið 84% af þingtíma í ræðustóli en konur 16%. Er þetta með svipuðum hætti nú í ár?

 

Er þetta ásættanlegt?
Það er mín skoðun að þær konur sem ákveða að sækjast eftir kjöri á þing eða í sveitarstjórn verði að búa yfir getu og færni til að tjá sig, taka þátt og láta að sér kveða í orði og á borði. Að sitja með hendur í skauti og hreyfa sig vart úr sæti getur ekki verið ásættanlegt jafnvel þótt þeir séu að hlusta vandlega á það sem fram fer.
Ég, persónulega, vil HEYRA Í  þeim konum sem ég veiti atkvæði mitt.

 

Ég hvet þær konur sem kosnar hafa verið á þing til að nota hvert tækifæri og krefjast alls þess svigrúms og tíma sem þær telja sig þurfa í ræðustól. Þótt þingkonur séu dugnaðarforkar, samviskusamar og hugmyndafræðilega öflugar þá er mjög líklegt að pólitísk velgengni þeirra sé mæld einmitt út frá þeim mælikvarða hversu oft og mikið þær láti í sér heyra, gefið að málefnið sé verðugt, flutt með málefnalegum hætti og vel rökstutt.

Það er í ræðustóli Alþingis sem vinna þingmanna er kjósendum hvað mest sýnileg.

   

 

Athugasemdir

[Birgitta Jónsdóttir, 29.8.2009 kl. 21:30]

Ég er sammála þér upp að vissu marki. Gaman væri að sjá fleiri konur nýta sér þessa aðferð til að koma sínum skoðunum og stefnumálum á framfæri. En það er hægt að halda stuttar og snarpar ræður sem koma öllu til skila sem þarf - mér finnst margar ræður á þinginu einkennast af endurtekningum sem skilja nákvæmlega ekkert eftir sig. Það er sannað að langar ræður eru helst til þess fallnar að svæfa mann sér í lagi ef ræðumaðurinn er ekki líflegur í ræðustól, ef röddinni er ekkert beitt eða viðkomandi liggur of hátt rómurinn eða muldrar. Ég get ekki sagt að ég hafi heyrt margar eftirminnilegar ræður í sumar - ekki má gleyma að sumir sem þarna eiga met eiga met í andmælum sem ég myndi ekki kalla ræðumennsku - Pétur blessaður Blöndal spurði til dæmis alla þingmenn sömu spurninguna varðandi ESB - en öll andsvörin eru tekin með í þessa stadistík og því að mínu áliti algerlega ómarktæk.

[Kolbrún Baldursdóttir, 29.8.2009 kl. 22:49]

Vissulega skiptir innihaldið ræðna öllu máli. Þegar hið svokallað málþóf var og hét var best hægt að sjá hvað endalaust var hægt að koma í ræðustól og blaðra um allt og ekki neitt.

Engu að síður er býsna mikil gjá á milli þeirra sem kveða sér reglulega hljóðs og þeirra sem sitja og láta duga að hlusta og fylgjast með.

Maður spyr sig hvað þessir þöglu þingmenn sem þarna sitja svo prúðir og fínir eru að hugsa og hver séu þeirra viðhorf í hinum ýmsu málum. Gera má því skóna að þeir tjái sig um skoðanir sínar í sínum þingflokki þótt þeir séu ekki að upplýsa kjósendur neitt sérstakleg um þær  fyrr en þeir þá neyðast til eins og þegar kemur að því að velja um að ýta á þann rauða eða græna.

[Birgitta Jónsdóttir, 29.8.2009 kl. 22:55]

sammála:)

[Sigurður Þórðarson, 30.8.2009 kl. 10:53]

Sæl Kolbrún.

Mig skiptir meiru hvað sagt er og hvernig það er sagt en hversu langan tíma fólk tekur sér í að segja hlutina. Mér er hjartanlega sama hvort þingmenn eru karlar eða konur. Hérna á síðunni hefur t.d. tjá sig ágætis þingmaður sem ég hef tekið eftir en veit ekki hvort talar lengi.

[Sigurður Þ Þórðarson, 30.8.2009 kl. 11:46]

Það er ekki magnið sem skiptir máli, heldur gæðin

[Kolbrún Baldursdóttir, 30.8.2009 kl. 11:52]

Sammála því en ef magnið er 0 er varla spurt um gæði er það?

[Sigurður Þ Þórðarson, 30.8.2009 kl. 12:46]

Hárrétt, ef magnið er ekkert, þá eru gæðin engin.