Hvernig kemst ég að því að barnið mitt er lagt í einelti?

Nokkur einkenni til viðvörunar:
Þegar barnið
*kemur heim með rifin eða skítug föt, skemmt skóladót eða hefur „týnt“ einhverju án þess að geta gert almennilega grein fyrir því sem gerðist,
*er með mar, sár eða skurði án þess að geta gefið trúverðuga skýringu á þeim,
*sýnist vera hrætt við eða langar ekki í skólann
*missir áhuga á náminu, einkunnir versna
*hættir að koma heim með bekkjarfélaga að loknum skóla
*velur aðra leið en venjulega heim úr skólanum
*virðist óhamingjusamt, dapurt, og kvíðafullt
*kvartar yfir magaverk, tapar matarlystinni
*sefur ekki eins vel, er grátgjarnt og dreymir illa
*tekur pening í leyfisleysi, virðist þurfa meiri pening en venjulega án þess að geta útskýrt almennilega í hvað er eytt

Afar brýnt er að leiða ekki þessa þætti hjá sér heldur kanna hvaða orsakir geti legið að baki. Sé einelti í gangi hverfur það sjaldnast af sjálfu sér. Skaðsemi eineltis sem staðið hefur yfir lengi getur fylgt barninu alla ævi. Áhrifin eru djúpstæð og lýsa sér oftar en ekki í brotinni sjáflsmynd og þunglyndi.

Athugasemdir

[Sigfús Sigurþórsson., 3.4.2007 kl. 12:13]

Þarfleg ámynning, takk fyrir mig.

[Haukur Nikulásson, 3.4.2007 kl. 13:02]

Tek undir þessa áminningu.

[Kristín Katla Árnadóttir, 3.4.2007 kl. 13:33]

það er gott að fá svona áminniningu takk fyrir.

[Inga Lára Helgadóttir, 3.4.2007 kl. 17:49]

Það er gott og nauðsynlegt að taka þetta fram. Það eru enn fleiri sem þekkja til eineltis en fólk almennt gerir sér grein fyrir að ég held.

[Inga Lára Helgadóttir, 4.4.2007 kl. 08:33]

já, kennararnir eru í sumum tilfellum einna manna verstir

[Kolbrún Baldursdóttir, 4.4.2007 kl. 09:18]

Margir hafa sögur um einelti af hálfu kennara að segja frá og er ég í þeim hópi. Ég held ég hafi sjaldan verið eins hrædd við nokkra manneskju á grunnskólaárunum en kennara minn í Melaskóla. Að lokum var ég látin skipta um bekk því ég þorði ekki lengur í skólann. Mér er oft hugsað til þessarar konu, veit ekki einu sinni hvort hún er á lífi. Hún hafði gefið út þá skipun að ekki mætti skrifa beggja vegna á blaðsíðurnar. Móðir mín sem var einstæð með 4 börn var hissa á þessu og sá einnig ofsjónum í að þurfa að kaupa óþarflega margar stílabækur svo ég ákvað bara að skrifa beggja vegna á blaðsíðuna. Þegar kennarinn sá þetta tryltist hún og dúndraði bókinni í hausinn á mér. Vá hvað ég varð hrædd. Hélt ég myndi nú aldrei eiga eftir að skrifa um þetta svona opinberlega. Svo var það nú einn í bekknum sem var iðnastur við að kalla mig „Kolla risi“, ég var nefnilega hrikalega stór (orðin 1.75 12 ára og mjó eftir því). Þessi einstaklingur er nú grunnskólakennari í dag. Já svona er þetta maður fær þetta allt í hausinn aftur einhvern tímann í lífinu. Ég tek það fram að ég hef sjálf ekkert allaf verið einhver engill heldur.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.4.2007 kl. 11:14]

Einelti er skelfilegt fyrirbæri.  Ég er alltaf á verði með stubbinn minn.  Um daginn kom hann heim í lögreglubíl.  Ég var að tala í símann og lögreglulmaðurinn ósköp ljúfur maður beið rólegur meðan ég lauk talinu. svo sagði hann; ég er bara að skila honum heim, hann var í einhverjum erfiðleikum eftir skólann, og hann bað mig að aka sér heim.  Þessir strákar sagði hann, eru oft til vandræða, meðal annars á minn drengur stundum í erfiðleikum vegna þeirra. Ég þakkaði honum fyrir. Og svo kom í ljós að minn stubbur og tveir aðrir voru á leiðinni heim úr skólanum, og eldri drengir réðust á einn þeirra, minn fór til að "hjálpa"  og var dregin niður og rifin af honum gleraugun. 

Ég hafði strax samband við kennarana og sagði frá þessu.  Það var ákveðið að halda fund með foreldrum þessara drengja og hinna.  Það hefur ekki orðið úr því ennþá.  En verður vonandi eftir páska.  Svona ástand er bara óþolandi.

[Inga Lára Helgadóttir, 4.4.2007 kl. 11:35]

'Eg er svo ánægð að geta sagt það að ég hef aldrei lagt í einelti ekki tekið þátt í strýðni eða slíku. Hef ekki verið í aðstöðu til þess, en þegar kallað var á mig og beðin að vera með, þá tók ég aldrei undir.

[María Anna P Kristjánsdóttir, 4.4.2007 kl. 16:48]

Góð áminning, það er nauðsynlegt að vera glaðvakandi fyrir þessu.