Hafa hvorki til hnífs né skeiðar

Á fundi borgarstjórnar í gær óskaði ég eftir umræðu um ábyrgð borgarinnar á þeim sem þiggja mataraðstoð frá frjálsum félagasamtökum, Í sumar myndaðist neyðarástand þegar 3600 manns sem ekki áttu peninga til að kaupa mat fékk ekki að borða vegna þess að frjáls félagasamtök sem eru með matargjafir lokuðu.

Með umræðunni vildi ég kalla eftir ábyrgð borgarinnar á fólki sem vegna fjárhagserfiðleika hefur orðið að setja allt sitt traust á félagasamtök. Á sama tíma og staða hagkerfisins er góð og borgin státar af hagnaði er engu að síður á fjórða þúsund manns sem ekki fær grunnþörfum sínum mætt eins og að fá að borða og þarf að treysta á matargjafir

Eftirfarandi var bókað:

Meirihlutinn í borgarstjórn setti á dagskrá lið um fjölmenningu, svona sjálfshrós fyrir að virða frelsi og fjölmenningu sjá. 1. lið á dagskrá fundar borgarstjórnar. Vissulega á að hrósa fyrir góða hluti en ég vildi minna á að í sumar stóðu 3600 manns fyrir framan lokaðar dyr frjálsra félagasamtaka þar sem þeir treystu á að fá mat.

Meirihlutinn í borginni virðist ekki hafa vitað af lokununum og ekki vitað um stöðu þessa stóra hóps fátæks fólks sem átti ekki til hnífs og skeiðar þegar félagasamtökin gátu ekki lengur veitt matargjafir.

Flokkur fólksins minnir á lögin að: „Sveitarfélag skal sjá um að veita íbúum þjónustu og aðstoð samkvæmt lögum og tryggja að þeir geti séð fyrir sér og sínum. Aðstoð og þjónusta skal jöfnum höndum vera til þess fallin að bæta úr vanda og koma í veg fyrir að einstaklingar og fjölskyldur komist í þá aðstöðu að geta ekki ráðið fram úr málum sínum sjálf“.

Af hverju virðir meirihlutinn í borgarstjórn ekki þessi lög? Hér er kallað eftir ábyrgð borgarmeirihlutans og að borgin sinni lögbundnum skyldum sínum. Ekki liggur fyrir hvort velferðarkerfið hafi athugað með þennan stóra hóp nú þegar vetur gengur í garð. Enginn á að þurfa að eiga lífsviðurværi sitt undir frjálsum félagasamtökum. Hér þarf greinilega að endurreikna fjárhagsaðstoð, í það minnsta þannig að hún dugi fólki fyrir mat.

Smá viðbót frá persónulegri hlið en ég þekki það alveg að það var ekki alltaf til matur heima hjá mér. Móðir mín, fjögurra barna einstæð kona sem vann í tvöfaldri vinnu til að ala önn fyrir fimm manns gat ekki alltaf séð til þess að matur væri á borðum.

Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninga skrifaði ég grein Tómatsósa og smjörlíki sem byggð er á minningum um skort á mat. Í þá daga voru ekki frjáls félagasamtök þar sem hægt var að fá matargjafir eftir því sem ég man. Það voru frekar nágrannar og ömmur og afar sem reyndu að redda málum.

Tómatsósa og smjörlíki