Framkvæmdastjóri sem er diplómatískur og kann að miðla málum

Ég er aðeins að hugsa núna í ljósi þessa nýja fyrirkomulags í sveitarstjórn á Akureyri þar sem tekinn hefur verið upp samstarfssamningur. Ef ég máta þetta við sveitarfélagið Reykjavík þá er borgarstjóri ekki þessi diplómatíski málamiðlari sem hann gæti verið ef hann vildi í stað þess að taka alltaf kerfisbundið stöðu með meirihlutanum. Farsælast væri ef framkvæmdastjóri sveitarfélags væri ráðinn en ekki kjörinn, held ég.

Borgarstjóri tekur ávallt stöðu með meirihlutanum og reynir aldrei að miðla málum, ná sameiginlegri lendingu með minnihlutanum. Það myndi auðvitað breyta öllu ef framkvæmdastjórinn legði áherslu á að ná sameiginlegri lendingu í málum. Auðvitað gæti framkvæmdastjórinn, þótt hann sé kjörinn vel beitt sér þannig, t.d. gefið sjónarmiðum minnihlutans meiri gaum. Í rauninni er það í höndum framkvæmdastjórans, kjörins eða ráðins hvernig samstarfi er háttað og hvort menning og andrúmsloftið sé gott og heilbrigt í borgar/sveitarstjórninni. Það er í hans valdi hvort hann vill halda utan um sveitarstjórnina þannig að fulltrúar fá aðkomu að ákvörðunum og þar með taki ábyrgð. Og það er í hans höndum með hvaða hætti samstarfinu er háttað til að það skili sem mestum árangri fyrir fólkið í sveitarfélaginu. Í Reykjavík er minnihlutinn áhrifalaus og getur aðeins tjáð sig í gegnum bókanir og í ræðum á fundi borgarstjórnar. Málum sínum koma þeir fram með tillögum sem framkvæmdarstjóri/borgarstjóri hafnar nánast alltaf. Minnihlutinn veitir vissulega aðhald og hefur eftirlit eins og honum ber að gera og gerir það í gegnum eina tækið sem hann hefur, bókanir.

En þetta gæti verið svo mikið mikið betra ef við hefðum framkvæmdastjóra sem væri diplómatískur og fær stjórnandi.