Áratugur síðan Díana prinsessa fórst í bílslysi

Þessi atburður er án efa mörgum minnisstæður og eins og einhver sagði geta örugglega margir staðsett sig á þeirri stundu sem fregnir um andlát prinsessunnar bárust þeim.
Sama má segja um fregnir af morðinu á John Lennon. Alla vega gleymi ég því aldrei hvar, nákvæmlega,  ég var stödd þegar ég frétti það.

Díana var heimsbyggðinni vel kunn því hún hafði hleypt almenningi inn í líf sitt; gleði, sorgir, væntingar og drauma. Það er mín skoðun að þess vegna var eins og við, þótt fjarlæg og ókunnug vorum, upplifðum andlát hennas sem værum við náskyldir ættingjar.

Sumum þótti nóg um viðbrögðin og nefndu að Díana væri nú ekki eina unga konan sem hefði farist á vofveiflegan hátt.  Munurinn er auðvitað sá að Díana var fræg/þekkt, hafði verið gift Karli Bretaprins og verið árum saman vinsælt fjölmiðlaefni.

Auðvitað er hennar dauðsfall ekkert sorglegra en önnur ótímabær dauðsföll sérstaklega ungs fólks. Við hvert slíkt sitja ávalt einhverjir eftir niðurbrotnir þótt opinberri athygli sé ekki fyrir að fara né einu sinn óskað.

Meira um fjármagnstekjuskatt; kjarninn er að reikna sér endurgjald

Að reikna sér endurgjald er kjarni þessa máls.
Vísað er í færsluna hér á undan og er verið að tala um þá sem lifa á fjármagnstekjum sínum einvörðungu, að þeir reikni sér eitthvert endurgjald og hluti af skattgreiðslu þeirra renni til þess sveitarfélgs sem þeir búa í og meðtaka þjónustu frá eins og hver annar sem aflar einhverra tekna gerir.

Hversu stór hluti hef ég ekki myndað mér skoðun á en að þeir greiði eitthvað til samneyslunnar í viðkomandi sveitarfélagi. 

Sveitarfélög eru vissulega misvel stödd, sum ágætlega, önnur ekki eins og vel og kemur margt til. Sum eru vel rekin á meðan önnur eru rekin með tapi.
Ef íbúar telja að sveitarstjórn sé ekki að standa sig sem skyldi í að halda utan um efnahag sveitarfélagsins í samræmi við efni og aðstæður á hverjum tíma skal ekki veita henni brautargengi í næstu sveitarstjórnarkosningum.  Út á það ganga lýðræðislegar sveitarstjórnarkosningar.

Sá sem er tekjulítill eða hefur engar tekjur getur eðli málsins samkvæmt ekki greitt  mikið til samneyslunnar. Þeir sem hafa viðunandi og/eða háar tekjur bera þar að leiðandi þá ábyrgð.
Út á þetta gengur samfélag.

Markmiðið er að hafa samneysluna sem markvissasta og helst takmarkaða við grunnmálaflokka eins og t.d. mennta, heilbrigðis,- og tryggingarkerfið. 

Svona er að búa í samfélagi og það viljum við, ekki satt?
Sumum farnast vel, öðrum ekki eins vel og enn öðrum illa.  Orsakir fyrir velgengni eru margar og flóknar og verða ekki reifaðar hér í þessari færslu.

Fjármagnstekjuskattur: Er ekk réttlátt að allir sem afla tekna hvaða nöfnum sem þær kunna að nefnast greiði til sveitarfélagsins?

Öllum sem hafa tekjur ber að greiða af þeim til samfélagsins líka þeir sem hafa fjármagnstekjur.
Fjármagnstekjur eru tekjur þótt sveiflukenndar kunni að vera á stundum og tap eigi sér stað.
Þeir sem hafa af því ágóða/hagnað að versla með peningana sína ber að greiða af hagnaðinum til sveitarfélagsins sem þeir búa í alveg eins og hinn almenni launþegi og einnig sjálfstæður atvinnurekandi/verktaki gerir með því að reikna sér laun.

Það kostar að lifa í samfélagi.  Á könnu sveitarfélaga eins og ríkisins eru ótal margir þættir sem greiða þarf  fyrir svo sem skólamál og fjölmörg önnur nærþjónusta sem allir í sveitarfélaginu njóta góðs af til jafns hvaðan svo sem þeir hafa sínar tekjur.

Þeir sem lifa að mestu eða alfarið á tekjum sem eru tilkomnar með því að kaupa og selja eigin verðbréf ættu þar að leiðandi að reikna sér endurgjald.
Þetta er einfaldlega réttlætismál og ætti í rauninni að vera hafið yfir flokkspólitíska umræðu.

Snilld að það skuli vera frítt í strætó fyrir framhaldsskólanema

Þetta er snilldarhugmynd og strax orðið ljóst að aðsóknin í vagnanna er meiri.  Eftir að ný borgarstjórn undir forystu Vilhjálms Þ. tók við finnst mér sem eitt og annað sé nú í betra horfi í höfuðborginni en oft áður. Það er a.m.k. verið að reyna með ákveðnum aðgerðum að koma málum sem ekki hafa verið í góðu horfi í betra horf.

Það er þetta með strætisvagnana, fríkortin og hvernig verið er að leita markvissra lausna varðandi óspektir og ölvun í miðbænum um helgar.
Eins finnst mér, alla vega í því hverfi sem ég bý í,  að ég sjái oftar starfsmenn frá hreinsunardeild borgarinnar.  Á skokkinu í gær sá ég mann mála yfir krot í undirgöngum sem ég gjarnan hleyp í gegnum. Það hef ég aldrei séð fyrir sem er jú líklegast bara tilviljun.

Reykjavíkurlistinn gerði margt gott og ekki skal vanmeta það.  Þessi borgarstjórn hefur samt tekið skrefið lengra í mörgum málum.
Vonandi er þetta bara byrjunin því verkefnin eru sannarlega mörg.

Bruni á Stuðlum, bílvelta fyrir austan, óspektir í miðbænum og umferð

Það eru bæði gleði,- og sorgartíðindi sem berast okkur á þessum fallega sunnudegi.

Mér var illa brugðið við að frétta af brunanum á Stuðlum, mínum gamla vinnustað en frá stofnun Stuðla og fram til lok árs 1999 var ég þar yfirsálfræðingur.
Mikil mildi að engin skyldi slasast og giftursamleg björgun stúlknanna tveggja stórkostleg.
En það eru líka sorgartíðindi.
Leitin af Þjóðverjunum er hætt og áætlunarbíll veltur á Fljótsdalshéraði þar sem a.m.k. 15 manns slasast.

Ég er ekki frá því að það sé búin að vera einhver spenna í loftinu þessa helgi.
Ástandið í miðbænum var óvenju slæmt og umferð um Suðurlandsveginn nú um kvöldmatarleytið einnig óvenju þétt svona þegar nær dró höfuðborginni. 

Sumri er að halla og haustfiðringurinn e.t.v. að grípa um sig.

Kraftaverk ef Þjóðverjarnir eru á lífi. Við höldum í vonina

Kraftaverk gerast.  Nú er bara að liggja á bæn og vona að mennirnir séu á lífi. Veðrið er enþá milt og ekki útilokað að þeir hafi getað haldið á sér hita og varast ofþornun.

Skoða þarf mál ferðamanna almennt séð sem hingað koma að sumri til.

Það farast alltaf einhverjir útlendir ferðamenn hér á landi á hverju ári. Útlendir ferðamenn gera sér oft takmarkaða grein fyrir öllum hættum sem leynast á okkar fallega landi. Þeir sjá hella, jökla og hálendið fyrir sér í hillingum en þekkja ekki hætturnar jafnvel þótt þeir séu margir hverjir ágætlega búnir til leiðangursins. En það eru gil, gljúfur, sprungur og svelgir sem hinn almenni ferðamaður kann alls ekki alltaf að varast.

Sem gestgjafar verðum við að vara fólkið við og kenna þeim hvar eru hættusvæði og hvernig skuli bera sig að á ferðum sem þessum.  Brýnast af öllu er að koma upp eftirlitskerfi þannig að vitað er hverjir eru á ferðinni,  hvert ferðinni er heitið og hvenær stefnt er að því að koma til byggða.
Best er ef þetta verður með svipuðum hætti og loftferðareftirlitið. Með því móti er hægt að bregðast við strax ef fólk ekki skilar sér.

Eins og málum er háttað nú þurfa björgunarsveitir oft að leita á stórum svæðum.  Leitin er þess vegna í upphafi oft ómarkviss meðan verið er að finna einhverjar vísbendingar.  Þegar svona lítið er vitað um staðsetningar eða ferðir fólks eru björgunarsveitarmenn jafnvel að leggja sig í hættu svo ekki sé minnst á kostnaðinn.

Þetta væri mikið auðveldara ef menn og staðsetningar væru kortlagðar fyrirfram.
Vonandi verður gert eitthvað í þessu hið bráðasta. Hvað og hvernig liggur kannski ekki ljóst að svo komnu máli.

Lóðarleigutakar frístundabyggða réttlausir

Í umsögn Talsmanns neytenda kemur fram að hann telji að ekki sé nægilega tekið tillit til hagsmuna og réttinda lóðarleigutaka í drögum að lagafrumvarpi um réttarstöðu í frístundabyggðum.

Þessari athugasemd ber að fagna.
Nú hefur Landssamband sumarhúsaeigenda einnig fengið frumvarpið til umsagnar en hvort þeir gerðu sambærilega athugasemd, veit ég ekki.

Vonandi verður tekið mark á umsögn Talsmanns neytenda því þarna er um mikið réttindarmál að ræða.

All margir lóðarleigutakar hafa tjáð sig um þessi mál síðustu misseri og þá ekki hvað síst þeir sem hafa í mörg ár ef ekki áratugi verið að koma sér upp frístundahúsi og ræktun. Við eigendaskipti hafa sumir þeirra verið tilneyddir til að yfirgefa frístundaumhverfi sitt vegna þess að hinir nýju eigendur hafa hækkað leiguna svo um munar eða farið fram á að leigutaki kaupi lóðina langt yfir markaðsverði.  Leigutaki hefur þess utan ekki haft neinn forleigurétt þannig að ef hann ekki samþykkir tilboðið bíður hans fátt annað en að taka pokann sinn og yfirgefa frístundaumhverfi sitt, sumarbústað og ræktun.

Forgangsréttur leigutaka að áframhaldandi leigu verður að vera bundin í lög.

Lögreglan fór um í flokkum í miðbænum í kvöld.

Lögreglan gekk um í miðbæinn í kvöld og fóru saman í hópum. Þeir voru vel sýnilegir í gulu og svörtröndóttu vestunum sínum.

Mikið var gaman að sjá þetta. Ég þori að veðja að flestir ef ekki allir gestir miðbæjarins í dag og í nótt verða til mikillar fyrirmyndar  enda þora þeir ekki annað þar sem lögreglan okkar er mætt á svæðið og gefur ekkert eftir ef einhver ætlar að abbast upp á einhvern annan.

Það er um að gera fyrir lögregluna að vera nógu margir saman sérstaklega á álagskvöldum eins og nú í kvöld og í nótt. Starf lögreglunnar er krefjandi og því fylgir andlegt álag.  Í starfi sem þessu má gera því skóna að auðvelt sé að brenna út. Ef lögreglamaður/kona  lendir oft á alvarlegum átökum eða aðstæðum þar sem hann stendur frammi fyrir ógn eða ofbeldishegðun setur það sitt mark á tilfinningarlífið og hefur áhrif á starfsánægjuna. Þess vegna má ekki gleyma að hlúa að þeim vösku mönnum og konum sem gefa sig þessu mikilvæga starfi.

Af hverju heitir þetta FIT kostnaður?

Það gjald sem bankar innheimta hjá viðskiptavinum sínum fyrir hina og þessa þjónustuna svo sem ef viskiptavinur vill taka út af reikningi sínum kallast FIT kostnaður. 
Ég verð nú að játa vanþekkingu mína og spyr, fyrir hvað stendur FIT?

Eiginlega ætti frekar að kalla þetta okurgjald eða siðlaus gjaldtaka.
Mín upplifun sem viðskiptavinur eins af stærstu bönkum landsins er sú að þetta gjald nær yfir æ fleiri þjónustuviðvik eftir því sem árin hafa liðið. Fari maður í útibúin held ég að tekið sé gjald fyrir nánast allt nema að leggja inn.

Einhvern veginn hafa bankarnir náð að færa sig æ meira upp á skaftið í þessum efnum án þess að við höfum tekið svo mikið eftir því. 
Eigum við ekki að mótmæla þessu?

Opnunartíminn ekki vandamálið

Að stytta opnunartíma skemmtistaðanna í miðbænum leysir ekki þann vanda sem okkur er tíðrætt um þessa dagana. Ef það yrði niðurstaðan myndi ég telja að vandamálið myndi fremur aukast.  Eftir lokun myndu þeir gestir sem ekki væru tilbúnir að fara heim eða ekki komast heim því erfitt gæti reynst að fá leigubíla einfaldlega fylla götur miðbæjarins. Því meiri fjöldi af fólki í misjöfnu ástandi því meiri líkur á neikvæðum uppákomum sér í lagi ef hvergi bólar á lögreglu.  Að stytta opnunartímann er þess vegna ekki lausnin.

Meginlausnin felst í sýnileika laganna varða. Nýr lögreglustjóri lagði á það áherslu þegar hann tók við embætti að auka bæri sýnileika lögreglu.  Það virðist ekki hafa orðið. Þvert á móti hefur það komið fram að lögreglan röltir helst ekki um bæinn að næturlagi um helgar.

Þeir sem eru mest til trafala eru ekki börn og unglingar heldur fullorðið fólk sem höndlar illa áfengi og er jafnvel í vímuefnaneyslu að auki. Meðan verið er að ná tökum á þessum vanda þarf að efla löggæslu. Ef til vill er hægt síðar meir að draga úr henni aftur en núna eins og ástandið hefur verið í sumar er þetta sú leið sem líklegust er til árangurs.