Guðjón er ljúfmenni, Matthías sleppur vel

Nú hefur það verið staðfest að skrif Matthíasar um Guðjón Friðriksson er lygi.
Matthías hefur beðið Guðjón afsökunar samkvæmt fréttum dagsins.

EKKERT af því sem Matthías skrifar um Guðjón er rétt. Sá síðarnefndi hafði hvorki verið nálægur þeim vinnustað eða fólki sem um ræðir í dagbókarskrifum Matthíasar. Það er ekki einu sinni hægt að setja þetta á reikning misskilnings.  Skrifin um Guðjón eru því slúður sem hefur skotið rótum í minni Matthíasar eða að Matthías hefur farið illilega mannavillt.

Guðjón Friðriksson er fórnarlamb.
Er hann ekki þolandi óvandaðra vinnubragða?  Hann á sér einskis ills von frá fyrrum ritstjóra Morgunblaðsins en hefur nú mátt eyða tíma og þreki í að verjast og hreinsa mannorð sitt.

Ef frásögnin um Guðjón er hrein lygaþvæla hvað á maður að halda um annað efni dagbókaskrifanna?

Hvert er gildi skrifa Matthíasar nú í hugum lesenda? 

Guðjón er ljúfmenni, sáttfús friðarsinni. Hann lætur sér nægja afsökunarbeiðni og sættir sig við að lygin um hann verði ekki fjarlægð úr dagbókaskrifunum heldur er sett inn tilvísun í útskýringar þar sem fram kemur að þessi frásögn á ekki við rök að styðjast.

 

Lítil en samt stór. Litla Ísland vann stórt!

Þetta er mikill gleðidagur fyrir okkur Íslendinga og yndisleg stund á Bessastöðum þegar strákarnir tóku við Fálkaorðunni.

Viðtalið við forseta okkar Hr. Ólaf Ragnar Grímsson áðan í sjónvarpinu var einnig skemmtilegt.  Þar lýsti hann því á einlægan hátt hvernig tilfinning það var að vera áhorfandi þegar íslenska handboltaliðið frá smáríkinu Íslandi átti stórsigur á Ólympíuleikunum.

Hr. Ólafur sýndi einlæga aðdáun og gleði yfir þessum áfanga liðsins og gaman fannst mér að sjá og heyra hversu ánægður og stoltur hann er af forsetafrúnni Dorrit sem sannarlega hefur á sinn persónulega hátt lagt sitt af mörkum til að styðja og fagna. Reyndar saknaði ég þess að sjá hana ekki við veitingu Fálkaorðunnar. Það hefði sæmt henni vel að næla Fálkaorðunni í strákanna.  

Tilfinningalegar upplifanir, tjáning á gleði og stolti yfir sigri þessa frábæra liði og þjálfara þeirra hefur verið samnefnari Íslendinga í dag og undanfarna daga.

Sorry about the handball sagði Frakkinn

Harpa, 19 ára dóttir mín er að fara til Parísar á fimmtudaginn sem au- pair þar sem hún mun gæta tveggja barna. Hún átti samtal við hjónin í dag og það fyrsta sem maðurinn sagði var:
Sorry about the handball.
Og hún sagði: OOO it´s OK and congradulations to you...

Þetta var svo krúttlegt fannst mér og ég hugsaði að þessi úrslitaleikur hefur á vissan hátt tengt þessar þjóðir saman án þess að geta skýrt það eitthvað nánar.

Sigurgleðin yfirskyggir öll vonbrigði

Enda þótt stolt okkar yfir silfrinu sé gríðarlegt og almenn ánægja óendanleg er því ekki að neita að tilhugsunin um gullið kitlaði.  Smá glýja var komin í augun...

Einhverjir voru vonsviknir en kannski ekki mjög lengi og sannarlega ekki þegar okkar lið stóð á verðlaunapallinum og tók við silfrinu.

En skoðum þessa tilfinningu sem við köllum vonbrigði aðeins nánar og hvað það er sem hjálpar til að vinna á henni bug.

Að yfirstíga vonbrigði (svona almennt séð)
Það er mjög misjafnt hvernig fólk finnur sig út úr vonbrigðum en fyrir vonbrigðum verða allir einhvern tímann á lífsleiðinni.

Þættir sem hafa áhrif eru m.a.:
*Persónugerð þess sem verður fyrir vonbrigðum
*Stuðningshópur
*Er einhver umbun eða bara skömm (eða skammir)?
*Hvort hægt sé að endurtaka það sem olli vonbrigðunum og þá hvenær?
*Hvort einhverjar afleiðingar séu og þá eru þær léttvægar eða alvarlegar?

Hvorki má gleyma né vanmeta einn aðal áhrifaþáttinn sem allir njóta góðs af og það er auðvitað tíminn. Tíminn græðir, mildar og stundum læknar alveg sársauka og vonbrigði.

Persónugerð
Of langt mál yrði að útlista hér alla þá fjölmörgu persónuþætti sem hafa áhrif. Þó skal nefna að þeir sem eru með þokkalega heilsteypta sjálfsmynd og ágætlega öryggir með sig varðandi það sem vonbrigðin snúa að eru mun fljótari að vinna úr þeim en þeir sem eru með brotna sjálfsmynd, eru neikvæðir og svartsýnir.

Stuðningshópur
Þetta atriði skiptir miklu máli, þ.e. hver og hverjir standa að baki til að hvetja og hrósa. Að finna fyrir baklandinu sem fagnar með á sigurstundum en sem einnig grípur á fallstundum getur skipt sköpum þegar vinna þarf úr vonbrigðum. 

Er einhver umbun, eitthvað jákvætt.... ?
Það sem getur ráðið úrslitum hvort tekst á örskömmum tíma að ýta frá sér vonbrigðunum er hvort einhver umbun eða ljósir punktar eru inn í myndinni. Dæmi um slíkt gæti verið hrós fyrir þann árangur sem þó náðist eða einhverjir sýnilegir, ljósir punktar þrátt fyrir vonbrigðin, svona lán í óláni eins og sagt er sem hefur þá mildandi áhrif á vonbrigðin og flýtir fyrir að þeim léttir.

Er hægt að endurtaka það sem fór úrskeiðis og hvenær?
Það að eiga þess kost að endurtaka og reyna þá að gera betur skiptir gríðarlegu máli. Því fyrr sem það getur orðið því betra. Þá hugsar sá sem er fullur vonbrigða að innan tíðar muni hann fá tækifæri til að ná betri árangri. Sé ekki um neina endurtekningu að ræða blasir við sú staðreynd að þetta er búið spil og viðkomandi á ekki annan kost en að þvinga sjálfan sig til að líta fram á við enda verður fortíðinni ekki breytt.

Léttvægar eða alvarlegar afleiðingar
Það þarf líklega ekki að segja neinum að þessi þáttur getur vegið hvað þyngst. Vonbrigði sem koma í kjölfar atferlis sem hefur haft skaðlegar eða óbætanlegar afleiðingar eru mikil og geta varað árum saman. Sé enginn sérstakur eftirmáli er mikið auðveldara að ýta frá sér vonbrigðunum og horfa fram á veginn

Ef við tengjum þessar litlu vangaveltur við vonbrigðin sem settust að í hjörtum strákanna og landsmanna í morgun þá lítur þetta svona út:

Hver og einn vinnur úr sínum vonbrigðum eins og persónuleiki hans bíður upp á. Strákarnir eru ólíkir og sumir þeirra munu eflaust dvelja lengur en aðrir við tilfinninguna um vonbrigði vegna þess að ekki náðist í gullið.

Stuðningshópurinn var stór, nær og fjær. Strákarnir vissu að þjóðfélagið var á hvolfi vegna þeirra, landinn að rifna af stolti og spenningi og um fátt annað talað. Þeir vissu að hlýhugur var skilyrðislaus og að stolt þjóðarinnar væri tryggt hvort heldur þeir ynnu gull, silfur eða brons ef því var að skipta.

Hvað varðar umbunarþáttinn þá lá fyrir að silfrið var í höfn.  Það má álykta sem svo að vegna þess hafi gengið bæði betur og hraðar að ýta frá sér vonbrigðum og finna til sannrar gleði á ný enda enginn smá áfangi að ná. 

Enn annar plús í þessu ákveðna tilviki er sá að Ólympíuleikarnir verða haldnir aftur, reyndar ekki fyrr en eftir fjögur ár. Fyrir suma í liðinu er það e.t.v. svolítið langur tími til að hægt sé að nota það sem einhverja sérstaka huggun.

Afleiðingaþátturinn hefur minnsta vægi hér. Sem betur fer eru ekki nein alvarleg meiðsl og enginn hefur skaddast svo vitað sé.
Niðurstaðan er þessi: Sigurgleðin nær að yfirskyggja vonbrigðin og það bæði hratt og vel. Stórkostleg tímamót

 

 

 

Gott að íslensk stjórnvöld ákváðu að sniðganga ekki Ólympíuleikana

HVAR í heiminum sem er,  mætum við og stöndum að baki okkar fólki

Ákveðinn hópur hér á landi hvatti íslensk stjórnvöld til að sniðganga Ólympíuleikana í mótmælaskyni við stjórnarhætti og mannréttindabrot kínverskra stjórnvalda gagnvart þegnum sínum.

Ég tel að það hafi aldrei komið til álita hjá íslenskum stjórnvöldum að hundsa Ólympíuleikana í mótmælaskyni. Það þýðir ekki að flest okkar erum sammála um að ótal margt þarf að breytast í Kína til að hægt sé að líta til Kínverja sem þjóð sem virðir grundvallar mannréttindi og hefur hagsmuni þegna sinna að leiðarljósi.

En sem betur fer kom það aldrei til álita að hundsa Leikana enda hefði sú staða verið afar sorgleg ekki hvað síst í dag þegar handboltaliðið íslenska vann sigur á Spánverjum og tryggði þjóðinni Ólympíusilfrið. Svo ekki sé minnst á úrslitaleikinn á sunnudaginn, hvernig svo sem hann fer.

Þetta er einnig í fyrsta sinn sem ég veit til þess að forseti Íslands er staddur á Ólympíuleikunum. Nærvera fulltrúa íslenskra stjórnvalda og forsetans þjappar þjóðinni enn frekar saman og virkar sem hvatning til að standa að baki stórkostlegu handboltaliði okkar.

Sigurinn í dag er einn af þessum atburðum þar sem við öll sem hér búum, eða tilheyrum þessari þjóð, fögnum.  Gleðitárin streymdu niður kinnar karla, kvenna og barna. Ekki varð betur séð en að sigurgleðin væri hafin yfir persónueinkenni, stöðu, stétt og allar mögulegar mannlegar aðstæður.
Á svona stundu græða allir

Kostnaður framboðs Íslands til Öryggisráðsins minni en reiknað var með eða hvað?

Það kom mér á óvart að kostnaður við framboð Íslands til Öryggisráðs SÞ er ekki áætlaður meiri en um 400 milljónir. Kannski er það mjög vanáætlað en það kemur vissulega ekki í ljós fyrr en ferlinu er lokið.

Til að gera sér grein fyrir stærðargráðu þessarar upphæðar þá er þetta lægri upphæð en borgin greiddi fyrir tvö hús við Laugarveg fyrr á árinu.  En fyrir þau voru greidd ríflega 500 milljónir ef ég man rétt.  Mörgum kann eflaust að finnast það erfitt og jafnvel ómögulegt að bera saman kostnað við framboð til Öryggisráðsins og tvö gömul hús við Laugaveginn.
Upphæðina sem slíka er þó engin vandi að skynja. Kaupin á húsunum tveimur eru umdeild og einhverjir hafa líka sett sig upp á móti framboðinu til Öryggisráðsins.

Ég persónulega er sátt við að verja þessu fé til framboðsins en fannst erfitt að kyngja húsakaupunum.  Ég tel að Ísland og við íslendingar eigum erindi í Öryggisráðið.  Hvernig svo sem kosningarnar fara fylgir framboðinu kynning á landi og þjóð og myndun nýrra vina og menningartengsla.

Með setu Íslands í Öryggisráðinu gefst tækifæri til að taka þátt í ákvörðunum í málefnum sem varða alþjóðleg öryggismál.  Nái Ísland kjöri mun seta Íslands án efa einnig hafa ýmis konar óbein áhrif okkur í hag. Alþjóðlegt samstarf er þjóðinni mikilvægt, bæði svæðisbundið samstarf og Evrópusamstarf.

Upplýsinga-kraðak um lausnir í efnahagsmálum

Fjölmargir pistlar og greinar hafa verið skrifaðar um efnahagsmálin: peningastefnuna og  framtíðarhorfur. Ekki er betur séð en að hagfræðingar og viðskiptafræðingar séu sammála um ákveðin grundvallaratriði svo sem að:

1. Bíða eigi með erlenda lántöku sem áætluð er til að styrkja gjaldeyrisforðann vegna þess hversu gríðarlegur vaxtakostnaðar yrði nú af slíku láni.

2. Óumflýjanlegt er að halda stýrivöxtum háum á meðan ekki hefur tekist að kýla verðbólguna nægjanlega niður.

Þeir sem tjá sig hvað mest um efnahagsmálin eru fyrst og fremst hagfræðingar og aðrir sérfræðingar í peningamálum en einnig stjórnmálamenn og aðrir lykilaðilar svo sem framkvæmdarstjórar og formenn hagsmunasamtaka.

Í síðarnefnda hópnum finnast þeir sem telja að horfa eigi sem fyrst til þess að lækka stýrivexti og jafnvel að það ferli hefði átt að vera hafið. Sannarlega er það afdrifaríkt að hafa svo háa vexti yfir langan tíma en ef ekki verður byrjað á réttum enda við að leysa þennan hnút verður það enn
afdrifaríkara og ekki bara fyrir suma heldur alla. 

Hagfræðingar virðast einhuga um það að verði stýrivextir lækkaðir í efnahagsumhverfinu sem nú er, muni það auka líkur á enn hærri verðbólgu. Rétti endinn til að byrja á sé að, draga saman seglin, draga úr eyðslu og þar með þenslu og það muni síðan hafa hjaðnandi áhrif á verðbólguna.
Þegar þær aðstæður skapast er fyrst hægt að fara að huga að lækkun vaxta.

Það hlýtur að vera þrautinni þyngri fyrir Jón og Gunnu sem langar til að setja sig inn í þessi mál að reyna að fóta sig i þessu kraðaki misvísandi upplýsinga.

Ég legg því til að leitast verði við að hlusta á þá sem hafa sérmenntað sig á þessu sviði og starfa við það að greina og leysa efnahagsvandann en tekið verði síður mark á öðrum.

Grundvallarskilaboðin eru þessi:
Það hafa ekki enn skapast þær aðstæður þar sem talið er óhætt að lækka vexti og það er ekki talið hagstætt að taka erlent lán akkúrat núna til að styðja við gjaldeyrisforðann.

Það eru hagsmunir sem best henta heildinni sem hljóta að verða að gilda.

Sjálfsvorkunn er flestum kunn

Hægt er að taka undir margt það sem Davíð Þór Jónsson skrifar á baksíðu Fréttablaðsins í dag en þar skrifar hann um sjálfsvorkunn. Stíll hans er með nokkuð háðslegu ívafi og á köflum kaldranalegur en skrifin eru raunsæ og í þeim má finna marga góða punkta.  

Vítahringurinn
Sjálfsvorkunn er eins konar regnhlífarhugtak yfir flokk neikvæðra hugsana sem varða mann sjálfan. Sjálfsvorkunnarhugsanir leiða til vondrar líðan
-sem síðan leiða til neikvæðrar/óæskilegrar hegðunar eða aðgerðarleysis
-sem áfram leiða til enn verri líðan og hringurinn lokast síðan með enn neikvæðari hugsunum um hversu erfitt lífið er.

Hugræn atferlismeðferð
Þeir sem hafa kynnt sér eða undirgengist hugræna atferlismeðferð þekkja þennan hring vel.  Nálgunin beinist einmitt að því að hjálpa fólki til að rjúfa þennan vítahring og setja í stað neikvæðra hugsana aðrar uppbyggjandi og jákvæðar um sjálfan sig og umhverfi sitt.

Stundum fórnarlamb og stundum dómari
Vissulega kemur það fyrir að manni finnst fólk barlóma sér langt umfram efni og ástæður og það gera flestir einhvern tímann á ævinni. Þetta á t.d. við ef maður vorkennir sér lifandi ósköp vegna þess að hafa orðið fyrir, ja kannski smávægilegum skakkaföllum eða mótlæti (stórum í augum þess sem vorkennir sér), sumt jafnvel sem hægt er að bæta með auðveldum hætti.

Allir hafa örugglega á einhverjum tímapunkti upplifað pirring og hneykslun gagnvart einstaklingi sem virðist ekki ætla að læra af mistökum, sem meðtekur ekki ráðleggingar og fellur alltaf í sama pyttinn.

Í þessum tilfellum má maður samt ekki gleyma að einhver ástæða er að baki sem hefur áhrif á að viðkomandi tekur ítrekað rangar ákvarðanir. 

Sama lögmálið fyrir alla
Líklega fer enginn í gegnum lífið án þess að verða fyrir einhverju mótlæti. Hvernig við meðhöndlum mótlætið, upplifum það og vinnum úr því er síðan afar einstaklingsbundið.

Öll vonumst við til að komast í gegnum lífið án þess að verða fyrir missi barna okkar og/eða maka. Eðlilegt er að sjá á eftir foreldrum sínum en í þá viljum við líka halda sem allra lengst. Þeir sem verða fyrir sárasta missi sem hægt er að hugsa sér eru að mínu mati þeir sem missa barnið sitt og einnig þeir sem verða fyrir alvarlegri örkumlun vegna slysa. Þetta fólk á óskerta samúð flestra.

Samskipti foreldra og barna
Mér finnst mikilvægt að foreldrar hugi snemma að því að leggja grunn að sterkri sjálfsmynd barna sinna því hún er besta forvörnin gegn mörgum ef ekki flestum vágestum.

Ef við skoðuð þessa hugmynd í tengslum við sjálfsvorkunn vil ég benda foreldrum á að verði barn þeirra fyrir mótlæti skal varast að ýta undir eða dvelja um og of með því í sjálfsvorkunn.

Ef barninu okkar líður illa tökum við utan um það, kyssum á sárið, verum með því í sársaukanum, hvort heldur hann er líkamlegur eða andlegur en jafnframt minnum á að oftast nær tekur vanlíðanin enda. Þá getur barnið vonandi tekið upp þráðinn að nýju og gert þá hluti sem það er vant að gera í sínu daglega lífi.  Foreldrar mega ekki vera of fljótir að samþykkja uppgjöf hjá barni sínu af því að þeim finnst að það eigi svo erfitt.

 

OG SVARAÐU NÚ!

Við tiltekt fann ég tvær áhugaverðar bækur, önnur heitir OG SVARAÐU NÚ Spurningar og þrautir við allra hæfi og hin ÁSTARDRYKKIR OG ÖNNUR HJÁTRÚ UM SAMSKIPTI KYNJANNA.
Útgefandi Vaka-Helgafell 2001.

Hér koma nokkrar gátur.

1. Fyrir hverjum þurfa allir að taka ofan hattinn, jafnvel forsetar og kóngar?

2. Hvaða fyrirbæri er það sem hefur rót sem vex upp á við?

3. Hvað er það sem skýlir manni fyrir norðangarranum en getur jafnframt rifið kjaft, spilað fótbolta og drukkið rauðvín?

Hjátrú um samskipti kynjanna.

1. Vilji fólk eignast barn þykir happadrýgst að hafa samfarir á sunnudegi, undir fullu tungli og í aðfalli sjávar.

2. Hársárir menn sem einnig kitla í iljarnar verða hræddir um konur sínar.

3. Fyrir hjón sem rífast er ráð að sofa á reyniviði.

Þá vitum við það.
Góðar stundir.

 

Gleðigangan, gleðin skipti öllu máli en ekki glingrið!

Ásgeir Ingvarsson lýsir vonbrigðum sínum yfir Gleðigöngu Hinsegin daga í pistli í Morgunblaðinu í dag og segir m.a. að hún hafi ekki staðið undir væntingum hvað varðar fyndni, listrænt gildi, skörpustu ádeiluna og að hana hafi skort meiri samkeppni. Þetta gera þeir í Ríó, segir hann, og virðist það heldur betur virka.

Gleðigangan þarf ekki að standast neina samkeppni. Þetta er ekki Karnival eins og skrautgangan í Ríó þar sem keppst er um viðurkenningar og verðlaun.

Þeir sem hafa komið að skipulagningu Hinsegin daga hafa valið að kalla þessa göngu gleðigöngu en ekki kröfugöngu jafnvel þótt hún sé í eðli sínu kröfuganga. Verið er að vekja athygli á ákveðnum hópi einstaklinga í samfélaginu og er hún því ekki svo frábrugðin 1. maí göngunni eða 19. júní göngunni nema e.t.v. að því leytinu til að ívafið er gleði, friður og ósk um að fá að lifa saman í  sátt og samlyndi.
Þeir sem hafa farið í hefðbundnar kröfugöngur vita að í þeim er sjaldnast að finna mikla gleði eða mikinn fögnuð.

Þessi ganga er öllum opin sem vilja taka þátt hvort heldur sem þeir skilgreina sig sem hluti af hópi samkynhneigðra eða hópi annarra samfélagsþegna. Markmiði er að vera með og njóta þess að eiga góðan dag með glöðu fólki.

Hvernig svo sem atriðin voru og hvernig svo sem þau voru upplifuð af öllum þeim þúsundum sem fylgdust með stóð Gangan fyrir sínu einfaldlega vegna þess að hún var skipulögð og sett í framkvæmd af hópi sem vildi vekja athygli á stöðu sinni í samfélaginu. Þess vegna er ekki viðeigandi að bera hana saman við einhverjar skrauthátíðir út í heimi sem aðrir en íbúar viðkomandi lands þurfa að greiða mikið fé ætli þeir að komast á staðinn til að fylgjast með.

Gleðigangan er fyrst og síðast ganga í þágu mannréttinda en ekki ganga glingurs eða hégóma.
Það skiptir því litlu máli HVAR hinn vinsæli Páll Óskar var staðsettur í Göngunni eins og Ásgeir vill meina.  Hann er sama stuðrúsínan hvort heldur hann leiðir gönguna, er í miðjunni eða rekur lestina.