Bréf afhent útvarpsstjóra í dag

Við undirritaðir frambjóðendur til stjórnlagaþings skorum á Ríkisútvarpið til að sinna skyldum sínum fyrir komandi stjórnlagaþingskosningar.

Greinargerð
Samkvæmt lögum hefur Ríkisútvarpið ákveðnum skyldum að gegna í íslensku samfélagi. Í 3. gr. laga um Ríkisútvarpið er kveðið á um hlutverk þess og skyldur. Þar segir meðal annars.

Útvarpsþjónusta í almannaþágu felur í sér eftirfarandi:
Að veita almenna fræðslu og gera dagskrárþætti er snerta málefni lands og þjóðar sérstaklega og með þeim hætti tryggja hlutlæga upplýsingagjöf um íslenskt samfélag.

Að veita víðtæka, áreiðanlega, almenna og hlutlæga fréttaþjónustu um innlend og erlend málefni líðandi stundar og vera vettvangur fyrir mismunandi skoðanir á málum sem efst eru á baugi hverju sinni eða almenning varða.

 

Þann 27. nóvember næstkomandi fara fram sögulegar kosningar hér á landi til stjórnlagaþings og teljum við, undirritaðir frambjóðendur til stjórnlagaþings, það vera skyldu Ríkisútvarpsins að „veita hlutlæga upplýsingagjöf“ fyrir kosningarnar. Slík umfjöllun felst meðal annars í því að fjalla um frambjóðendur, hlutverk stjórnlagaþings og framkvæmd kosningarinnar.

Ríkisútvarpið virðist hafa tekið þá ákvörðun að fjalla sem minnst um stjórnlagaþingið, að því virðist vegna þess hversu margir frambjóðendurnir eru. Skiljanlega er erfitt að fjalla með viðunandi hætti um stefnu 523 frambjóðanda með hefðbundinni útvarps- og sjónvarpsdagskrá. Við sem erum í framboði teljum þó að Ríkisútvarpið geti sinnt skyldu sinni með margvíslegum hætti.

Við skorum því hér með á Ríkisútvarpið til að sinna skyldum sínum um „víðtæka, áreiðanlega, almenna og hlutlæga fréttaþjónustu.“

Frambjóðendur til stjórnlagaþings 2010

Undirskriftir um 160 frambjóðenda.

Hráki fyrir horn

Nú keppumst við frambjóðendur til stjórnlagaþings um að skrifa pistla um afstöðu okkar til ýmissa mála tengdum stjórnarskránni og endurskoðun hennar.  Auðkennisnúmer frambjóðenda svífa yfir hvert sem litið er.

Mér datt í hug að slaka aðeins á hvað þetta varðar enda óvíst hverju skrifin skila og segja frekar frá skondnu atviki í dag sem ég var óbeinn þátttakandi í.

Ég kom á hraðferð fyrir horn í Mjóddinni. Handan hornsins, í orðsins fyllstu merkingu, stóðu þrjú ungmenni úti að reykja. Á sama tíma og ég strunsa fyrir hornið hrækir eitt þeirra.
Ég sá þessa stóru hvítu slummu svífa í átt að buxnaskálminni, stífa vegna kuldans.  Sá sem hrákann átti sýndi svipbrigði undrunar og smá streitu.

Þetta var svo innilega óvart hjá greyið stráknum. Þess vegna gat ég ekki annað en haft gaman að þessu. Að fá á sig hráka fyrir horn með þessum hætti er sannarlega óvænt og dálítið skemmtilegt líka þótt það sé að sjálfsögðu mesti ósiður að hrækja á götuna.  Ég mun á efa muna eftir þessu atviki hverju svo sem kosningu til stjórnlagaþings líður.

Skerpa á ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslu

Eitt af því sem ég myndi vilja sjá í endurskoðaðri stjórnarskrá er að skerpt verði á ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslu. Rýmka mætti þann rétt og skilgreina hann nánar.

Ef í ljós kemur að  t.d. 20 prósent þjóðar er ósáttur við ferli eða framgang máls eða 45 prósent stjórnarandstöðu (sterkur minnihluti) má ætla að málefnið sé af þeim toga að kanna þurfi með marktækum hætti álit og mat fólksins í landinu.

 

Varasamt að færa of mikil völd í hendur eins aðila

Niðurstöður þjóðfundar eru í meginatriðum mjög góðar og eiga eftir að nýtast vel á stjórnlagaþingi. Frekari upplýsingar koma um þær síðar í dag.

Meðal þess sem fram kom á fundinum var að

"á Íslandi skuli valdhöfum settur skýr rammi með siðareglum þar sem mannvirðing, ábyrgð og skyldur við þegna landsins er haft að leiðarfrelsi"

og

"við viljum þrískiptingu valdsins, valdameiri forseta og varaforseta, aðskilja ríki og kirkju, sjálfstæða dómstóla, jafnan atkvæðisrétt og eitt kjördæmi"

Aukin ráðherraábyrgð og almennt gegnsæi eykur líkur á að það sem gerðist fyrir hrun gerist ekki aftur. Hvað varðar að færa meiri völd á hendur forseta er spurning.

Það getur verið varasamt að færa of mikil völd i hendur eins aðila hvort heldur forseta eða einhvers annars.  Í embætti forseta, eins og í önnur embætti, getur slæðst vanhæfur einstaklingur sem hvorki kann né getur farið með völd og eða beitir þeim að geðþótta og hentugleika sem ekki endilega þarf að vera í takt við þjóðarhagsmuni ef því er að skipta.

Fisksali eða forseti

Það er engin stétt yfir það hafin að lúta siðareglum hvort heldur það er fisksalinn eða forsetinn. Að fylgja siðareglum er ekki merki vantrausts heldur er um að ræða gróf viðmið sem gagnast bæði þeim sem þjónustuna veitir og þiggjanda hennar.

Sjá meira á pressan.is

Skerpa á ákvæði um jöfnuð í Stjórnarskránni

Skerpa þarf á ákvæði í stjórnarskránni um jöfnuð í íslensku samfélagi.  Ástandið er slæmt eins og staðan er í dag.

Ójöfnuður virðist vera mjög mikill og bilið milli ríkra og fátækra hefur aukist ef eitthvað er.

Þessi litla en kraftmikla þjóð á að geta leyst þetta vandamál og það fljótt og vel. Sáttmáli eins og stjórnarskráin þarf að orða þetta skýrt og greinilega.

Endilega takið þátt í umræðu um endurskoðun stjórnarskrár Íslands og stjórnlagaþing hér.

Stjórnlagaþing: Hvert viljum við stefna og hverjar eru veigamestu áherslurnar?

Ég hef mikla löngun til að taka þátt í að byggja upp þjóðfélagið sem við búum í og gera það enn betra. Þess vegna hef ég boðið mig fram til stjórnlagaþings. Margt í stjórnarskránni hefur staðið tímans tönn, stendur enn og mun gera ágætlega í komandi framtíð. Ekki þarf að breyta bara breytinganna vegna. 

Af hverju vil ég taka þátt í þessu verkefni?
Eftir áratuga reynslu af því að vinna með fólki finnst mér ég hafa nokkurn skilning á þörfum þess og væntingum til framtíðar og hvernig samfélag hentar að búa börnum okkar. Nú gefst tækifæri til að kryfja öll helstu grunnatriði þjóðarinnar með sjónarhorn fjöldans að leiðarljósi. Ein aðalforsenda framfara og vellíðunar er að eiga vandaða og góða stjórnarskrá. Til að eignast haldbæra og nýtilega stjórnarskrá þarf hún að vera auðskilin, beint lýðræði og stuttar boðleiðir þurfa að vera ríkjandi þar sem mannréttindi og samfélagsleg ábyrgð eru veigamiklir þættir.

Það er óskandi að þeir sem valdir verða á stjórnlagaþing verði hópur fólks sem ber gæfu til að vinna saman að þessu mikilvæga og virðulega verki sem endurskoðun stjórnarskrár Íslands er. Stjórnlagaþingmenn fá í hendurnar hráefni til að vinna úr sem m.a. er komið frá þjóðfundi. Mikilvægt er að raddir almennings nái eyrum stjórnlagaþingmanna.  Á þingið þurfa að veljast víðsýnir, andlega þroskaðir og vel gerðir einstaklingar sem kunna að hlusta, geta hugsað af skynsemi og innsæi og sem hafa það góða sjálfsmynd að þeir geri sér grein fyrir að enda þótt viðhorf þeirra og skoðanir kunni að mátast vel við þá sjálfa, er ekki víst að þær séu í þágu þjóðar sem heild.

Eftirfarandi þættir endurspegla það sem ég vil m.a. leggja áherslu á:

1. Beint lýðræði hefur að gera með hvernig fulltrúar eru valdir til þess að stjórna. Beint lýðræði vísar til þess að einstaklingurinn sem slíkur eigi þess kost á að velja ráðamann án milligöngu annarra einstaklinga. Hver og einn fullveðja þjóðfélagsþegn á að eiga þess kost að hafa, með lýðræðislegri kosningu, áhrif á hverjum hann treystir til að gæta hagsmuna sinna í veigamiklum málum sem ekki bara lúta að nútíð og nánustu framtíð heldur hefur ekki síður að gera með komandi kynslóðir.

Hvernig er þetta í dag?
Eins og staðan er nú kjósum við menn og konur til valda sem velja síðan aðra til setu í nefndir og ráð. Í nefndum og ráðum eru síðan enn aðrir valdir og þeim fært upp í hendurnar völd til að taka ákvarðanir í veigamiklum, afmörkuðum þáttum, sumum hverjum sem varða mikla hagsmuni þjóðarinnar. Hér er langur vegur í það sem kallað er beint lýðræði. Ef litið er til baka má sjá mörg dæmi þess að fólkið í landinu fékk ekkert tækifæri til að koma sínum skoðunum og óskum á framfæri.  Oft hefur hópur aðila sem valinn er af einum eða fáum fengið tækifæri til að véla með dýrmætustu eign og auðlindir þjóðarinnar, skipulag og uppbyggingu borga og sveitarfélaga.  Hér hefur því verið um verulegan lýðræðishalla að ræða. Þegar aðstæður eru með þessum hætti eiga hagsmunaaðilar auðveldara með að véla um mikilvæg málefni þjóðarinnar. Þessu á stjórnarskráin að taka á.

Í hnotskurn: Allir þeir sem setjast í nefndir og ráð sem fara með stærstu og brýnustu hagsmunamál þjóðarinnar þurfa að vera valdir beint af kjósendum.

1. Landið ætti að vera eitt kjördæmi og atkvæðavægi allra jafnt.  Einnig yrði til bóta ef hin svokölluðu prófkjör (persónukjör) fari fram á sama tíma og kosinn er stjórnmálaflokkur/samtök. Þetta myndi þá virka þannig að í stað þess að stjórnmálaflokkur raði fólki á lista spilar hann fram hópi fólks sem kjósendur raða sjálfir innan þess flokks sem þeir kjósa.

Fáir og öflugir flokkar sem keppa um sæti á Alþingi er æskileg staða. Margir litlir flokkar eða stjórnmálasamtök sem koma manni á þing veikir þingið og bíður frekar upp á þá hættu að völd komist til hagsmunaaðila.

1. Kveðið er á um þrískiptingu ríkisvaldsins í stjórnarskránni. Ég tel að ráðherrar eigi að koma úr  þingmannahópi. Ef ekki þá er hætta á að ráðherra verði einangraður og skorti viðeigandi bakland og stuðning. Ennfremur kann hann þá að skorta aðhald sem eykur líkur á agaleysi hans sjálfs. Ráðherra sem er einnig þingmaður ákveðins flokks hefur með því viðeigandi bakland. Flokkurinn þarf að taka ábyrgð á honum og getur skipt honum út fyrir annan sem betur er fallinn til embættisins hverju sinni. Áfram ætti að vera sá möguleiki að ráða tímabundið til embættisins fagráðherra án pólitískra tengsla þegar brýn nauðsyn vegna sértækra úrlausnarefna kallar á slíkt.
2. Fjárframlög til stjórnmálaflokka og einstaklinga í framboði verði heimil en þurfa að vera opin á öllum tímum. Gegnsæi skiptir í þessu sambandi meginmáli. Með gegnsæi liggur fyrir með opinberum hætti hvaða hagsmunaafl/öfl hafa styrkt frambjóðanda og um hversu mikla fjármuni.
3. Dómarar og aðrir þeir sem fara með löggjafarvaldið skulu metnir af óhlutbundinni ráðningarnefnd og skal sá hæfasti ráðinn til embættis hverju sinni. Ef einhver vafi leikur á um hæfi aðila í ráðningarnefnd við ráðningu einstaklings skal viðkomandi nefndarmaður víkja sæti.
4.  Allar stéttir ættu að eiga siðareglur.
5. Ákvæðið sem snýr að undirskrift forseta undir löggjafarmál má ætla að sé barn síns tíma.  Lög ættu að taka gildi ef meirihluti á Alþingi samþykkir þau. Þau þurfa ekki frekari staðfestingar við.
6. Auðlindir ættu að vera eign þjóðarinnar og á engin, einstaklingur, hópur eða samtök, rétt á að nýta þær sjálfkrafa. Samningar sem hafa að gera með auðlindir skulu vera opinberir frá upphafi þ.e. aðdragandinn að slíkum samningi og samningarferlið.  Komi í ljós að 20% atkvæðabærra manna sé ósátt við þann gjörning sem fyrirhugaður er, ætti málið að vera borið undir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu.
7. Það sem bera á undir þjóðina:
    a) Veigamikil mál sem varða nýtingu (leigu) eða afhendingu til lengri tíma á einni af helstu auðlindum þjóðarinnar.
   b) Mál sem varða þjóðina sem fullvalda ríki, þátttöku þjóðar eða tengsl við alþjóðasamfélagið eða önnur alþjóðasambönd/samtök skulu borin undir þjóðaratkvæðagreiðslu. Samþykki fæst með hreinum meirihluta þeirra sem greiða málinu atkvæði.
8. Ísland ætti ávallt að vera hlutlaust þegar kemur að ákvörðun um ófrið eða innrásir í önnur lönd. Komi tillaga um að Ísland ætti að styðja eða ganga í stuðningslið með þjóð hvort heldur hún berst fyrir frelsi eða landi ætti sú tillaga einnig að vera borin undir þjóðaratkvæðagreiðslu.
9. Mannréttindakafli stjórnarskrárinnar er tiltölulega nýr en betur má ef duga skal. Þennan kafla er hægt að betrumbæta enn frekar.
10. Stjórnarskránni á að vera hægt að breyta þegar krafa kemur upp um breytingar. Ekki er nauðsynlegt að hún sé endurskoðuð ef það er mat þorrans að þess sé ekki þörf.

 

Samverustund í Guðríðarkirkju í tilefni árlegs baráttudags gegn einelti og kynferðislegu áreiti

Hæðni og hunsun ein af birtingarmyndum eineltis.

Helgistund og dagskrá tileinkuð fullorðnum þolendum og aðstandendum þeirra í Guðríðarkirkju föstudagskvöld kl. 20 í tilefni árlegs baráttudags gegn einelti og kynferðislegu áreiti. Vöfflukaffi og umræður.

Þrátt fyrir vaxandi umræðu í samfélaginu og vilja fjölmargra til að fyrirbyggja einelti virðist sem vandamálið  spretti víða upp og lifi jafnvel ágætu lífi. Gera má því skóna að vandinn sé viðameiri en margur heldur vegna þess að fjölmargir þolendur treysta sér ekki til að opinbera einelti gagnvart sér. Á vinnustaðnum eru stjórnendur ábyrgir fyrir líðan starfsfólks. Í það minnsta ber þeim að sjá til þess að ekki viðgangist ofbeldi af neinu tagi á vinnustaðnum. Hvort takist að leysa vandann byggir alfarið á vilja og getu stjórnanda. Ef stjórnandi er jafnframt gerandi er ljóst að þolandi hefur oft ekki margra kosta völ en að hætta störfum.

Nánar um birtingarmynd eineltis
Hunsun og afskiptaleysi er ein birtingarmynd eineltis. Þolandinn lýsir þessu stundum þannig að það sé eins og hann sé ósýnilegur. Samstarfsmenn neita að vinna með honum, forðast að sitja hjá honum, litið er framhjá honum eins og hann sé ekki til staðar eða aldrei horft á hann. Upplýsingum er e.t.v. haldið frá viðkomandi, hann ekki látinn vita ef eitthvað stendur til og honum ekki boðið með þangað sem öðrum er boðið. Hvísl, baktal, undirróður, augnagotur eru jafnframt birtingarmyndir eineltis sem erfitt getur verið að staðreyna.
Meira áberandi birtingarmyndir er til dæmis þegar neikvæðum skilaboðum er komið áleiðis með rafrænum hætti. Búinn er til hópur á Facebook sem hefur það að markmiði að gera grín að, níða og hæða einhvern einn einstakling. Einnig þegar send eru skilaboð til eins eða fleiri með sms eða á MSN eða skrifað um hann á blogg- eða spjallsíðum.

Frekari dæmi eru t.d. beinar og óbeinar aðfinnslur við manneskjuna sem vísar til útlits eða atferlis. Stundum er eitthvað sagt á þessum nótum og síðan sagt að verið sé að grínast.  Slíkar aðfinnslur geta verið hvort heldur þegar enginn heyrir til eða í viðurvist annarra.  Einnig er ítrekuð gagnrýni, athugasemdir og jafnvel ásakanir um eitthvað sem ekki á við rök að styðjast.

Meira um þessi mál hér:
Hæðni og hunsun ein af birtingarmyndum eineltis.

Óskiljanlegt

Fáir einstaklingar nýta úrræði um sértæka skuldaaðlögun.

Ég skil þetta ekki alveg. Af hverju hafa ekki fleiri en raun ber vitni kynnt sér þau úrræði sem þó eru í boði? Til dæmis, hvað með alla þá sem lýsa vanda sínum í fjölmiðlum þessa dagana. Eru þeir búnir að máta sig við þær leiðir sem boðið er upp á?

Ekki um að ræða trúnaðarsamtal þegar börn ræða við fagaðila

Misskilningur að það ríki einhver sérstakur trúnaður milli barns/unglings og fagaðila

Sá misskilningur virðist vera meðal einstakra fagaðila að í viðtölum við unglinga ríki fullur trúnaður. Unglingarnir sjálfir sem leita t.d. til námsráðgjafa eða skólahjúkrunarfræðings telja einnig oft að um sé að ræða trúnaðarsamtal.  Einstaka sinnum fréttist af tilvikum þar sem fagaðili í skóla hefur á þessari forsendu látið hjá líða að upplýsa forsjáraðila um mikilvæg atriði sem fram hafa komið í viðtali við unglinginn með þeim afleiðingum að hagsmunum hans hafi ekki verið gætt sem skyldi.

Hið rétta er að í reynd ríkir enginn trúnaður milli fagaðila og unglings í viðtölum sé viðkomandi undir 18 ára aldri.  Fagaðili þarf þess vegna að gæta þess að setja sig ekki í þá stöðu að hann og unglingurinn búi einir yfir trúnaðarupplýsingum sem eru alvarlegs eðlis.  Að sjálfsögðu ber fagaðila ávallt að meta hvaða upplýsingar eru af þeim toga að greina verði forsjáraðilum frá þeim.  Komi hins vegar fram upplýsingar, vísbendingar eða grunsemdir um að hagsmunum unglingsins eða annarra barna sé með einhverjum hætti ógnað ber fagaðila að upplýsa forsjáraðila um það. Öðruvísi geta þeir ekki brugðist við með viðeigandi hætti hvort heldur með fyrirbyggjandi aðgerðum svo sem fræðslu og leiðbeiningum eða öðrum lausnarmiðuðum leiðum.  

Mun unglingurinn þá ekki segja frá?

Þau rök hafa heyrst í þessu sambandi að unglingurinn muni síður tjá sig um áhyggjuefni sín geti hann ekki treyst á fullan trúnað. Það kann að vera mat einhverra að einmitt þess vegna sé þagmælska fagaðilans mikilvæg. Hin hliðin á málinu er sú að ákveðin áhætta fylgir því að lofa unglingi fullum trúnaði vegna þess að málefni hans geta þróast á þann veg að fullorðnir verði með einum eða öðrum hætti að koma að málinu.  Áhyggjuefni eða vandamál unglinga sem kunna að virðast léttvæg í viðtali geta tekið á sig alvarlegri myndir þegar fram líða stundir. Unglingurinn getur líka í viðtali við fagaðilann opinberað mál sem sá síðarnefndi sér í hendi sér að forsjáraðilar verði að fá upplýsingar um til að eiga möguleika á að aðstoða barn sitt. Hafi fagaðilinn þá áður lofað trúnaði á hann fárra kosta völ en að brjóta hann.

Til að fyrirbyggja að þessi staða komi upp er góð regla að upplýsa skjólstæðinga undir 18 ára aldri í upphafi samtals að þar sem hann er ekki orðinn sjálfráða sé ekki um eiginlegt trúnaðarsamtal að ræða. Komi upp í viðtalinu málefni sem fagaðilinn metur svo að forsjáraðilar þurfi að fá vitneskju um er sanngjarnt og eðlilegt að gefa unglingnum kost á að segja forsjáraðilum sjálfur frá því með eða án aðstoðar fagaðilans. Sé þessi valmöguleiki ekki fýsilegur unglingnum kemur það í hlut fagaðilans að upplýsa forsjáraðila um málið.  Hvenær og með hvaða hætti málið verður upplýst frekar er sjálfsagt að leggja undir stálpaðan ungling til að koma í veg fyrir að honum finnist að komið hafi verið aftan að sér eða gengið framhjá sér með einhverjum hætti.

Hvaða málefni er ekki hægt að halda frá forsjáraðilum?

Með reynslunni lærist fagaðila að leggja mat á málefni, alvarleika þeirra og hugsanlegar afleiðingar. Ef skjólstæðingur er undir 18 ára aldri ber fagaðila að upplýsa foreldra ef unglingurinn segir t.d. frá því að hann haldi að hann hafi einhverja sjúkdóma eða ef hann upplýsir að hafa verið beittur ofbeldi þar á meðal einelti eða áreitni af einhverjum toga. Sama á við ef unglingurinn upplýsir að hann búi yfir álíka upplýsingum um aðra undir sjálfræðisaldri. Eins ber fagaðila að upplýsa forsjáraðila ef fram kemur í viðtalinu að  hann stundi atferli sem geti verið honum andlega eða líkamlega skaðlegt eða viðhafi sjálfskaðandi/andfélagslega hegðun sem gæti haft skaðleg áhrif og alvarlegar afleiðingar fyrir hann. Hér er einungis drepið á því helsta sem upp gæti komið í  viðtali við skjólstæðinga undir 18 ára aldri og sem mikilvægt er að upplýsa til þess að hægt sé að fylgja málum eftir með nauðsynlegum úrræðum.

Hver er afstaða forsjáraðila?

Án þess að ætla að tala máli allra forsjáraðila tel ég þó engu að síður líklegt að þeir séu oftast nær sáttir við fyrirkomulag af þessu tagi leiti barn þeirra til fagaðila, hvort heldur innan skóla eða utan. Forsjáraðilar, sem sjá að barninu sínu líður illa eða hefur áhyggjur sem það getur ekki tjáð sig nægjanlega vel við heimilisfólkið, hvetja iðulega til þess að barnið ræði við fagaðila skólans, námsráðgjafa, skólahjúkrunarfræðing eða óska eftir að sálfræðingur komi að málefnum barnsins.  Fæstir forsjáraðilar gera kröfu um að fá vitneskju um allt það sem barnið segir í slíkum viðtölum.  Flestir treysta einfaldlega dómgreind sérfræðinga til að leggja mat á upplýsingarnar og vinsa úr þær sem þurfa að berast foreldrum eigi þeir að geta rækt forsjárskyldur sínar með ábyrgum hætti.

Grein áður birt á www. pressan.is og í Skólavörðunni.

Mikið atvinnuleysi?

Það er engum blöðum um það að fletta að það er heilmikið atvinnuleysi á Íslandi um þessar mundir. Atvinnuleysi er auk þess eitthvað sem er hægt að mæla á hverjum tíma með nokkrum áreiðanleika. Umræðan um gríðarlegt atvinnuleysi er nánast dagleg. Þess vegna undrast maður yfir því að einnig daglega, eru blöðin stútfull af atvinnuauglýsingum.

Víða er ekki betur séð en það vanti fólk í hin fjölbreyttustu störf. Sjálf er mér kunnug um lausar stöður sem ekkert hefur gengið að ráða í. Ástæðan er m.a. sú að viðkomanda sem boðið hefur verið staðan er á bótum og vill halda áfram að vera á bótum eins lengi og mögulegt er. Bjóðist aðila starf fyrir milligöngu VMST sem hann neitar að taka veldur það missi bótaréttar í 40 bótadaga.

Hópur atvinnulausra er ekki einsleitur. Sumir atvinnulausir þiggja með þökkum að fá vinnu enda þótt hún sé ekki alveg á þeirra sér-eða áhugasviði. Þetta er fólk sem umfram allt vill vinna jafnvel þótt launin séu lægri en bæturnar. Öðrum þykir e.t.v. bara gott að vera á bótunum eins lengi og þeir mögulega geta og hafna því vinnutilboðum eins lengi og þeir geta.

Þolandi í bernsku, gerandi á vinnustað

Það er til mikils að vinna að reyna allt til að sporna við að einelti komi upp og þrífist í grunnskólum. Mörg dæmi eru um að einstaklingur sem hefur verið þolandi eineltis í bernsku verði á fullorðinsárum gerandi eða liðsmaður geranda eineltis á vinnustað. 

Þolandi langvarandi eineltis kemur oftar en ekki út í lífið með brotna sjálfsmynd.  Algengt er að hann finni fyrir öfund í garð fólks sem gengur vel í lífinu. Hann finnur fyrir reiði og jafnvel heift.  Þegar inn á vinnustað er komið reynir hann oft að byrja að safna í kringum sig liðsmönnum og telur að með því sé hann að tryggja að verða ekki sjálfur undir eða útilokaður með einhverjum hætti. 

Sá sem eineltið beinist að getur í sjálfu sér verið næstum hver sem er. Ekki er óalgengt að fyrir valinu verði einhver einstaklingur sem gerandanum tekst að sannfæra aðra um að sé með einum eða öðrum hætti ómögulegur eða hafi einhver sérréttindi á staðnum sem hinir hafi ekki.

Í Samfélaginu í nærmynd í morgun á Rás 1 ræddi ég um fyrirbyggjandi aðgerðir í skólum. Um er að ræða þá hugmynd að sálfræðingur og námsráðgjafi eða annað fagfólk skólans gangi í bekki með ákveðin skilaboð (sjá nánar á pressan.is). 

Hlusta má á viðtalið með því að smella hér.

Til skólayfirvalda

Sem skólasálfræðingur grunnskóla hef ég ásamt námsráðgjafa gengið í alla bekki frá 4.-10. bekk og fært þeim ákveðin skilaboð í forvarnarskyni. Ég hvet skólayfirvöld á landinu öllu til að gera slíkt hið sama og senda sálfræðing skólans, námsráðgjafa eða annan fagaðila inn í bekki með þessi skilaboð og fleira þeim tengdum.

Með þessari aðgerð er verið að gefa börnunum mikilvæg skilaboð sem líkleg eru til að fyrirbyggja að upp komi eineltismál í viðkomandi skóla.

Meðal þess sem við sögðu við börnin var að einelti eða stríðni er ekki liðið í þessum skóla.
Sjá meira hér

Hvert framfaraskref innan kirkjunnar má eigna öflugum hópi hugsandi presta

Geir Waage er að skaða stétt sína með því að opinbera afstöðu er varðar tilkynningarskyldu vs. þagnarskyldu. Hvað vitum við um nema fleiri hvort heldur af hans kynslóð eða yngri séu sama sinnis? Geir hótar í raun að brjóta lög með því að horfa framhjá tilkynningarskyldu þegar hún á við. Biskupi ber að taka Geir á teppið og veita honum áminningu í það minnsta. En mun biskup gera það? Hans þáttur í máli Ólafs heitins Skúlasonar fyrrverandi biskups er sérstakt rannsóknarefni.  Ekki er betur séð en hann, eftir að hann varð biskup, hafi legið um langan tíma á upplýsingum um meint glæpsamlegt athæfi Ólafs á hendur a.m.k. þremur konum sem vitað er um.

Kallar meðhöndlun kirkjunnar á máli Ólafs Skúlasonar á afsögn biskups?

Hvort heldur það er biskup eða sálfræðingar, ef því er að skipta, þá stöndum við endrum og sinnum frammi fyrir málum sem við vitum ekki hvernig við eigum að bregðast við. Hvað gerum við þá? Sjá meira hér.

Prestar ekki undanþegnir tilkynningarskyldu

Í landinu er tilkynningarskylda skv. 16 og 17. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002. Tilkynningarskylduákvæðið hljóðar svo:

Hverjum þeim sem stöðu sinnar og starfa vegna hefur afskipti af málefnum barna og verður í starfi sínu var við að barn búi við óviðunandi uppeldisskilyrði, verði fyrir áreitni eða ofbeldi eða stofni heilsu sinni og þroska í alvarlega hættu er skylt að gera barnaverndarnefnd viðvart.

Halda sumir prestar virkilega að þeim beri ekki að virða tilkynningarskyldu?

Sjá nánar

 

Ansi margir þyrftu að taka pokann sinn. Ótrúlegur málflutningur Þórs Sari í hádegisfréttum.

Nornaveiðar?

Birgir Hermannsson, stjórnmálafræðingur segir í Fréttablaðinu að margir aðrir þyrftu nú að segja af sér ef "þetta"eigi að vera afsagnarsök. Hér er verið að vísa í hvað hver vissi um gögn Seðlabankans um heimild til gengistryggingar.

Sigurður Líndal bætir um betur og segir að miða við þessa ruglingslegu umræðu hefði þetta getað haft mjög truflandi áhrif á fjármálalífið hefði ráðherra sagt frá álitinu.

Rétt er að bíða frekari upplýsinga í þessu máli og vissulega þurfa öll kurl að koma til grafar.

Ekki skal því kasta steini í meinta syndara. Kannski ágætt að stjórnmálamenn og aðrir sem nú hamast hvað mest líti sér nær. Eins má skoða hversu margir þyrftu að hypja sig úr hinum ýmsu embættum ef "þetta mál" eins og alla vega það lítur út þessa stundina, eigi að vera afsagnarsök.

Dramb er versti óvinur þingmanna

Dramb er það persónueinkenni sem klæðir þingmenn hvað verst og auðvitað bara allt fólk án tillits til hvaða stöðum það gegnir. En auðvitað er þetta oftast nær persónulegt mat hvers og eins. Upplifun fólks á öðrum er mismunandi og fer m.a. eftir aðstæðum og málefnum hverju sinni. Monthani í mínum augum þarf ekki að vera monthani í annarra manna augum.

Sjá pistil hér

Þörf til að upphefja sjálfan sig eða hreinar ranghugmyndir?

Það er stórfurðulegt að lesa greinar um hver eigi helsta heiðurinn af því að Landeyjahöfn er nú orðin að veruleika. Annars vegar eru grein Árna Johnsen sem fullyrðir í löngu máli og með ítarlegum hætti að honum beri að þakka sérstaklega fyrir að ráðist var í að byggja Landeyjahöfnina. Það má sjá í grein hans í Morgunblaðinu 20. júlí sl.

Á hinn bóginn má lesa grein eftir Gunnar Gunnarsson aðstoðarvegamálastjóra (Morgunbl. 24. júlí), en hann segir að þvert á móti hafi Árni verið alfarið á móti að ráðist yrði í að byggja höfn í Landeyjum heldur hafi hann ekki mátt heyra minnst á annað en að haldið yrði áfram að veita fé í rannsóknir á jarðgöngum til Eyja. Samkvæmt Gunnari er Árni að mæra sig fyrir eitthvað sem hann reyndi að koma í veg fyrir með öllum ráðum og dáðum.

Hvernig má það vera að Árni Johnsen geti mært sjálfan sig fyrir eitthvað sem hann reyndi með öllum ráðum að koma í vega fyrir? Margt kemur upp í hugann.
Er hann haldinn ranghugmyndum um eigið ágæti?
Er þetta mikilmennskubrjálaði?
Skortir hann hæfni til lágmarks sjálfsgagnrýni?
Er þetta minnisleysi eða man hann bara einhver valin atriði? 

Hann er ekki einn um að mæra sig fyrir nákvæmlega þetta, heldur hefur bæjarstjórinn í Vestmannaeyjum einnig gert það.  Af hverju skyldi hann gera það ef þetta er ekki satt?

Þetta eru margar spurningar og fátt um svör við þeim. Sjálf minnist ég þess að Árni sá fátt annað í stöðunni en jarðgöng á þessum tíma. Nú segir hann að um hafi verið að ræða eins konar leikfléttu af sinni hálfu til að tryggja gerð Landeyjahafnar. Með því að segja þetta er eins og hann sé að hagræða og aðlaga enn frekar aðstæðum og atburðarrás til að reyna að fegra sig á trúverðugri hátt en sem gerir þátt hans í þessu í raun enn ótrúverðugri.

Óhætt er að segja að Árni hefur meðvitað eða ómeðvitað ríka tilhneigingu til að mæra sig, upphefja sig og samkvæmt Gunnari og sjálfsagt fleirum eignar hann sé heiður sem honum ekki ber. Sjálfsagt er margt sem honum má þakka en kannski ekki þetta.

 

Fljótt skipast veður í lofti

Runólfur Ágústsson, nýskipaður umboðsmaður skuldara, hefur sent félagsmálaráðherra bréf þess efnis að hann sé hættur sem umboðsmaður skuldara.

Ákveðið hafði verið að rannsaka skuldamál hans.

Sigmar stóð sig vel í Kastljósinu í kvöld