Á geðveikum geðgóðum nótum

Geðveikar batasögur. Útgefandinn og aðstandandi bókarinnar, Herdís Benediktsdóttir er gestur ÍNS 5. okt. ásamt Ragnheiði Jonnu Sverrisdóttur og Bergþóri Böðvarssyni en þau eru jafnframt að undirbúa dagskrá Alþjóða geðheilbrigðisdagsins 10. október nk. Dagskráin er metnaðarfull og munu fjölmargir aðilar sem þjónusta fólk með geðraskanir kynna starfsemi sína á Geðgóðum degi í Mjóddinni.

 

Við ræðum í þættinum um geðraskanir en fyrst og síðast bataleiðir og í því sambandi, mikilvægi þess að hafa val milli úrræða. Það sem hentar einum hentar ekki endilega öðrum. Allir geta þó teygt sig eftir úrræði sem hverjum og einum hentar og þannig hafið bataferil sinn. Batinn kemur hins vegar sjaldnat á silfurfati. Til að ná viðunandi bata og viðhalda honum krefst oftast mikillar vinnu þar sem viðkomandi verður að setja sig í forgang og hlúa öllum stundum að sál og líkama. Fjölmargir hafa náð undraverðum bata en hafa skal í huga að sjúkdómurinn kann að vera enn til staðar enda þótt náðst hafi að beisla einkenni hans. Þess vegna er svo mikilvægt að vera vel vakandi yfir einkennunum og því betur sem viðkomandi er farinn að þekkja sjálfan sig og eðli sjúkdóms síns því færari verður hann í að átta sig á og greina ef merki eru um að bakslag sé í nánd. Þá er tímabært að huga að og grípa til fyrirbyggjandi aðgerða.

 

Þeir sem hafa sagt batasögur sínar vilja með frásögninni leggja sitt af mörkum til að draga úr fordómum sem enn virðast ríkjandi í garð fólks með geðröskun. Í bókinni Geðveikum batasögum segja 13 aðilar frá oft afar tyrfnum vegi í átt til bata, hvenær vendipunktur varð á veikindaferlinu og hvað það var sem kom þeim mest til hjálpar við að koma undir sig fótunum á ný. Þó er mjög mikilvægt að gera sér einnig grein fyrir að það er ekki alltaf einhver einn ákveðinn vendipunktur í ferli sem þessu heldur geta þeir verið margir.

 

Hvort sem um er að ræða geðraskanir, aðra sjúkdóma eða einfaldlega eitthvað annað í lífinu þá er sjaldnast til einhver ein uppskrift sem hentar öllum. Það er heldur ekki endilega einhver einn rauður þráður sem einkennir sjúkdóminn eða leiðir til bata. Sjúkdómar eru sjúkdómar einstaklinga. Einkennin birtast með misjöfnu hætti og kalla fram ólíkar upplifanir allt eftir því hver á í hlut og hvernig aðstæðum hvers og eins er háttað. Þó er það eitt sem öllum gefst kostur á og það er þiggja aðstoð frá þeim fjölmörgum félögum og stofnunum sem bjóða fram björg.

Á ÍNN 5. október kl. 21.30.

Eftirtaldir aðilar munu kynna starfsemi sína í Mjóddinni 10. Október á Alþjóða geðheilbrigðisdeginum.

1. Björgin www.bjorgin.is
2. Fjölsmiðjan www.fjolsmidjan.is
3. Fjölskyldumiðstöðin Háaleitisbraut 13
4. Geðsvið LSH – Bergþór fulltrúi notenda, Páll Matt framkvæmdarstjóri geðsviðs, Fjölskyldubrúin og Sálfræðiþjónusta geðsviðs.  www.lsh.is
5. Helga Pálsdóttir (Sölubás)
6. Hjálparsími Rauða krossins 1717 og Rauða kross húsið www.redcross.is
7. Hlutverkasetur www.hlutverkasetur.is
8. Hringsjá, (nemar og fl.) www.hringsja.is
9. Hugarafl www.hugarafl.is
10. Iðjuþjálfun Hringbraut + Iðjuþj./vinnusalur á Kleppi
11. KlúbburinnGeysir www.kgeysir.is
12. Landlæknisembættið www.landlaeknir.is
13. Lausnin og 12 spora samtök saman á borði www.lausnin.is
14. Liðsmenn Jerico www.jerico.is
15. Lýðheilsustöð www.lydheilsustod.is
16. Manía, geðverndarfélag HÍ www.mania.is
17. Rauða kross athvörfin (Dvöl, Lækur, Vin) www.redcross.is
18. Velferðarsvið Reykjavíkurborgar og Búsetukjarnar viðsvegar úr bænum www.rvk.is
19. Þjónustumiðstöð Vesturbæjar www.rvk.is

 

Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur?

Út er komin bókin Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur?

Bókin er fyrir börn til að sigrast á kvíða. Bókin er ekki síður ætluð foreldrum til að þau geti sem best hjálpað börnum sínum til að sigrast á kvíðapúkanum.

Sálfræðingarnir Árný Ingvarsdóttir og Thelma Gunnarsdóttir eru þýðendur bókarinnar.

Þær eru gestir Í nærveru sálar á ÍNN mánudagskvöldið 28. september kl. 21.30.

Bókin Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur hjálpar börnum og foreldrum við að beita aðferðum hugrænnar atferlismeðferðar en sú nálgun er oftast notuð við meðhöndlun á kvíða.

Líflegar myndlíkingar og myndskreytingar auðvelda lesendum að skilja hugtök um leið og þær skýra „skref fyrir skref“ aðferðir sem hægt er að nota í þessum tilgangi. Verkefni í formi teikninga og orða hjálpa barninu að öðlast nýja færni til að draga úr kvíða. Þessi gagnvirka sjálfshjálparbók er heilsteypt úrræði til að fræða, hvetja og styrkja börn í því að vinna bug á ofvöxnum áhyggjum.

Ég sem sálfræðingur fagna komu þessarar bókar og tel hana muni geta nýst vel. Foreldrar sem eiga börn með miklar áhyggjur af ólíklegustu hlutum og eru uppfull af kvíða vegna ólíklegustu hluta geta nú sest niður með barni sínu og lesið bókina.

Bókin er jafnframt gagnleg kennurum og öðrum sem vinna með börn. Kennarar geta nota efni hennar við ýmis tækifæri m.a. til að skerpa og útvíkka almenna umræðu um líðan og vanlíðan.

Skyggnst inn í heim lesblindra

Aldrei er nógsamlega talað um málefni lesblindra. Það vita kannski ekki allir að það eru til fjölmörg afbrigði af lesblindu. Um er að ræða röskun sem hefur misalvarleg áhrif og afleiðingar á þá sem við hana glíma.

 Ég er ekki sérfræðingur á þessu sviði en í mínu starfi sem sálfræðingur, þar á meðal í skóla, hef ég kynnst mörgum börnum sem stríða við lesblindu. Þegar grunur leikur á um að barn sé lesblint er þeim m.a. vísað til skólasálfræðings til greiningar. Sérkennarar og sálfræðingur sameinast um að skilgreina vandann svo hægt sé að aðlaga námsefnið að þörfum barnsins með tilliti til styrkleika þess og veikleika.

Þátturinn Í nærveru sálar á ÍNN, mánudagskvöldið 21. September fjallar um málefni lesblindra. Eva Lind Lýðsdóttir er 23 ára en hún hefur glímt við erfiða tegund lesblindu. Eva er ein af þremur systkinum og öll eru þau lesblind. Eva var greind með lesblinduröskun þegar hún var 10 ára.

Eva ætlar í máli og myndum að gefa áhorfendum Í nærveru sálar tækifæri til að skyggnast inn í brot af hennar heimi sem lesblindum einstaklingi svo við hin getum reynt að skilja hvernig veruleikinn lítur út frá hennar bæjardyrum séð.

 

Hvernig líður þingmönnum á vinnustaðnum Alþingi?

Viðgengst einelti á Alþingi? Það fullyrti Birgitta Jónsdóttir, þingmaður Borgarahreyfingarinnar í aðdraganda atkvæðagreiðslu ESB frumvarpsins.
Birgitta ræðir um neikvæð samskipti þingmanna og tillögur til úrbóta í þættinum

Í nærveru sálar, mánudagskvöld 14. september kl.21.30 á ÍNN.

Í þættinum skoðum við hvers lags vinnustaður Alþingi er. Þar t.d. leggja menn allt kapp á að viðra hugmyndir sínar sem mest og best, reyna að selja öðrum, samflokksmönnum og/eða þingmönnum annarra flokka skoðanir sínar og fá þannig sem flesta á sitt band.

Menn takast á í ræðu og riti, á fundum og í einkasamtölum. Allt gengur út á að þoka málum áfram,  lenda þeim, þannig að meirihluti komist að niðurstöðu sem síðan leiðir til setningu laga og reglugerða.

Á vinnustað eins og Alþingi þar sem álag er gríðarmikið þarf hver og einn að vita hvar mörkin liggja í samskiptum við aðra og einnig að geta sett sín persónulegu mörk sem öðrum leyfist ekki að vaða yfir. 

Þingmenn tilheyra ekki stéttarfélögum í starfi sínu sem þingmenn og eru þar að leiðandi eina stétt landsins sem eru undanþegnir ákvæðum vinnuverndarlöggjafarinnar.

Ekki er vitað til þess að áður hafi nokkur þingmaður sagst hafa orðið vitni að einelti eða ofbeldi.

Hvaða úrræði hefur Alþingi þegar kemur til svona mála?

Er ekki einfaldlega tímaspursmál hvenær einhver á svo álagsmiklum og krefjandi vinnustað sem Alþingi er, leggur fram kvörtun af þessum toga?

 

 

 

Að lifa með athyglisbrest og ofvirkni (ADHD)

Í þættinum í kvöld verður fjallað um athyglisbrest (ADD) og ofvirkni (HD) hjá fullorðnum einstaklingum.

Hvernig birtast einkennin helst á fullorðinsárunum?

Hvernig er að lifa með þessa röskun og hvernig er hægt að takast á við einkennin svo þau hafi ekki skaðleg áhrif á lífið?

Fylgiraskanir geta verið af ýmsum toga, m.a. áfengis- og vímuefnaneysla og matarfíkn.

Sigríður Jónsdóttir, eða Sirrý eins og hún er kölluð er markþjálfi (life coach) og hefur bæði persónulega reynslu af ADHD og er auk þess fagmaður á sviðinu. Hún hefur sjálf nýtt sér 12 sporin og stendur um þessar mundir fyrir námskeiðum fyrir 18 ára og eldri. 

Það eru leiðir út úr þessum vanda eins og öðrum. Enginn þarf að vera í fórnarlambs eða sjúklingahlutverkinu þótt hann hafi greinst með ADHD.

Sjá einnig Í nærveru sálar frá því í nóvember 2008 þar sem rætt var við Ingibjörgu Karlsdóttur, formann ADHD samtakanna. 

Konan situr í súpunni þar sem hún beitti eggvopni.

Hvernig málum er háttað ef til heimilisofbeldis kemur.

Til átaka kom milli sambýlisfólks í Grafarholtinu í nótt þar sem maður réðist á sambýliskonu sína með spörkum og höggum. Lögregla var kölluð til eftir að konan hafði brugðist til varnar og stungið manninn í hendina. Maðurinn hafði samkvæmt fréttinni ráðist á hana með höggum og spörkum.

Lögreglunni er skylt að rannsaka málið hvort heldur maðurinn kærir hnífstunguna eður ei þar sem beitt var eggvopni. En henni er ekki skylt að rannsaka árás mannsins á konuna nema ef konan leggur fram kæru á hendur sambýlismanninum.

Vandamálið er einmitt það að oft er ekki lögð fram kæra í svona málum. 

Breytingar sem þyrftu að gera á lögum sem lúta að heimilisofbeldi þurfa að vera með þeim hætti að það sé ekki á ábyrgð þess sem fyrir árásinni verður hvort lögð verði fram kæra eða ekki. 

Ákvörðunin um kæru í tilviki heimilisofbeldis ætti að vera á ábyrgð lögreglunnar og gildir þá einu hvort beitt sé eggvopni, hnefa eða einhverju öðru sem ætlað er til að meiða og slasa þann sem fyrir árásinni verður.

 

Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur?

Út er komin bókin Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur? Bókin er fyrir börn til að sigrast á kvíða.

Hvað get ég gert við of miklar áhyggjur? hjálpar börnum og foreldrum við að beita aðferðum hugrænnar atferlismeðferðar, sem oftast er notuð við meðhöndlun á kvíða. Líflegar myndlíkingar og myndskreytingar auðvelda lesendum að skilja hugtök um leið og skýrar „skref fyrir skref“ aðferðir og verkefni í formi teikninga og orða hjálpa barninu að öðlast nýja færni til að draga úr kvíða. Þessi gagnvirka sjálfshjálparbók er heilsteypt úrræði til að fræða, hvetja og styrkja börn í því að vinna bug á ofvöxnum áhyggjum.

Ég sem sálfræðingur fagna komu þessarar bókar og tel hana muni gagnast vel. Foreldrar sem eiga börn með áhyggjur og kvíða geta sest niður með barni sínu og lesið með þeim bókina. Kennarar geta nota efni hennar við ýmis tækifæri m.a. til að skerpa og útvíkka almenna umræðu um líðan og vanlíðan.

 

Klúbburinn Geysir með þér út í lífið

Málefni þeirra sem glíma við geðraskanir er viðfangsefni þáttarins
Í nærveru sálar, mánudaginn 31. ágúst.

Klúbburinn Geysir er félagsskapur þeirra sem eiga við geðraskanir að stríða.

Markmið með starfsemi klúbbsins er að styðja þá sem glíma við geðræn veikindi í að endurheimta sjálfstraust og sjálfsvirðingu til að geta tengst öllum sviðum samfélagsins.

Viðmælendur eru:

Björk Agnarsdóttir, félagi

Kristinn Einarsson, framkvæmdarstjóri

Kristín Kristjánsdóttir, félagi.

Við ræðum um fyrir hverja er klúbburinn Geysir. Hver er grunnhugmyndafræðin og hvernig er þeim sem klúbbinn sækja hjálpað að tengjast út í samfélagið.

Gleymum ekki þeim sem glíma við geðraskanir

 

 

 

 

Þingkonur tala styst á þingi og það eru ekki ný tíðindi.

Karlar tala lengst og mest á Alþingi en konur verma sæti þeirra sem tala styst.

Það segir sig sjálft að ef það eru einhverjir sem tala lengst og mest á þinginu þurfa náttúrlega að vera einhverjir sem tala styst. Ekki geta allir verið jafnir.

Það er hins vegar ekki ný tíðindi að þegar þetta er skoðað verma þingkonur gjarnan sæti þingmanna sem tala styst. Á heilu þingi er dæmi um að þingkona hafi talað aðeins í fáeinar mínútur.

Af hverju?
Ef á að skoða þetta er fyrst spurt hvort liggi að baki einhver almennur kynjamismunur eða hvort hér sé um að ræða ítrekaðar tilviljanir?

Þegar ég rifja gróflega upp þær upplýsingar sem ég hef sankað að mér í gegnum tíðina finnst mér eins og að almennt séð og í samanburði við hitt kynið, hafi konur ekki beint legið undir ámælum fyrir að vera þöglar eða eiga almennt erfitt með að tjá sig. Mikið frekar hafa þær haft vinninginn hvað mælsku varðar. Enn aðrar rannsóknir kunna að sýna allt aðrar niðurstöður og því skal varast að fullyrða eða alhæfa nokkuð í þessum efnum.

EN hverju sætir það að á Alþingi skulu konur oftast ef ekki alltaf verma sæti þeirra sem tala styst?

Árið 2007 minnir mig að hafi verið gerð á þessu könnun. Þegar tæpar þrjár vikur voru liðnar af þingvetri það árið höfðu þingkarlar farið 657 sinnum í ræðustól en þingkonur einungis 153 sinnum. Karlar höfðu verið 84% af þingtíma í ræðustóli en konur 16%. Er þetta með svipuðum hætti nú í ár?

 

Er þetta ásættanlegt?
Það er mín skoðun að þær konur sem ákveða að sækjast eftir kjöri á þing eða í sveitarstjórn verði að búa yfir getu og færni til að tjá sig, taka þátt og láta að sér kveða í orði og á borði. Að sitja með hendur í skauti og hreyfa sig vart úr sæti getur ekki verið ásættanlegt jafnvel þótt þeir séu að hlusta vandlega á það sem fram fer.
Ég, persónulega, vil HEYRA Í  þeim konum sem ég veiti atkvæði mitt.

 

Ég hvet þær konur sem kosnar hafa verið á þing til að nota hvert tækifæri og krefjast alls þess svigrúms og tíma sem þær telja sig þurfa í ræðustól. Þótt þingkonur séu dugnaðarforkar, samviskusamar og hugmyndafræðilega öflugar þá er mjög líklegt að pólitísk velgengni þeirra sé mæld einmitt út frá þeim mælikvarða hversu oft og mikið þær láti í sér heyra, gefið að málefnið sé verðugt, flutt með málefnalegum hætti og vel rökstutt.

Það er í ræðustóli Alþingis sem vinna þingmanna er kjósendum hvað mest sýnileg.

   

 

Uppeldi til ábyrgðar, ekkert nýtt en meira í umræðunni núna.

Uppeldi til ábyrgðar er ekki ný hugmyndafræði en virðist nú vera á hraðri leið upp vinsældarlistann bæði í orði og á borði.

Þessi hugmyndafræði rekur upphaf sitt til Diane nokkurar Gossen.

Í þrengingum þeim sem skullu á þjóðinni í aðdraganda og kjölfar hrunsins hefur mikið verið rætt um hugtakið ábyrgð, hverjir eru ábyrgir og hverjir munu eða munu ekki axla ábyrgð o.s.frv.

Guðbjartur Hannesson þingmaður og formaður fjárlaganefndar minnist á þessa hugmyndafræði í viðtali í Morgunblaðinu í dag en hann starfaði árum saman sem skólastjóri á Akranesi.

Þegar talað er um Uppeldi til ábyrgðar er í stuttu máli verið að tala um að kenna börnum sjálfstjórn, sjálfsaga og styrkja þau í að axla ábyrgð af eigin mistökum með það að markmiði að læra af þeim.

Uppeldi til ábyrgðar kennir:

• Að bera ábyrgð á eigin mistökum, viðurkenna mistök
• Að bera ábyrgð á eigin námi
• Leiðir til að hafa stjórn á eigin hegðun
• Hvernig þeir geta leiðrétt mistök og bætt fyrir þau
• Aðferðir við lausn ágreiningsefna
• Að sinna þörfum sínum af ábyrgð gagnvart sjálfum sér og öðrum
• Forðast að kenna öðrum um, skoða ávallt sinn hlut í málinu
• Að mynda tengsl við aðra
• Að setja sér markmið og gera uppbyggingaráætlanir
• Að rækta og efla sinn innri áhuga
• Að vera maður sjálfur og sú/sá sem maður vill vera.
  

 

Margir skólar hafa tekið inn þetta hugmyndafræði t.d. Brekkuskóli á Akureyri.


Meira um þessa hugmyndafræði hér.

 

 

Skrásetjarar hrunadansins

Þeir eru mættir galvaskir í ÍNN, mánudagskvöld, 24. ágúst, fyrstu þrír skrásetjarar hrunadansins: Ólafur Arnarson, Guðni Th. Jóhannesson og Þorkell Sigurlaugsson.

Hverjir eru mennirnir bak við textana og hver var hvatinn að skrifunum?

Hvað eiga þeir sameiginlegt og um hvað eru þeir hugsanlega ósammála?

Vilja þeir mynda Skuggaviðskiptaráðuneyti?

Hvernig líst þeim á aðgerðir stjórnvalda í dag?

Kl. 21.30 á ÍNN

Þrátt fyrir mikið atvinnuleysi hefur ekki tekist að manna stöður frístundarheimila

Þúsundir manna þar á meðal fjölmargir foreldrar eru atvinnulausir. Samt hefur ekki tekist að manna allar stöður á frístundarheimilum.

Það er ekki minni ásókn nú en oft áður í að börn fái pláss á frístundarheimilum.

Ályktanir sem draga má af þessu geta sjálfsagt verið margvíslegar.
Við fyrstu sýn má samt komast að einhvern veginn svona niðurstöðu:

Þeir sem eru atvinnulausir núna hafa mikið til ekki áhuga á að vinna á frístundarheimilum.
Svo virðist sem foreldrar óski eftir að börnin þeirra fái pláss á frístundarheimilum og gildir þá einu hvort þeir eru atvinnulausir eða ekki.

 

Ánægð með að Sjálfstæðisflokkurinn er með í þessum pakka

Það lítur út fyrir að góð og vönduð vinna hafi átt sér stað í Fjárlaganefndinni um samningu fyrirvarana við Icesave ríkisábyrgðarfrumvarpið. 

Viðsemjendur voru upplýstir um gang mála jafnhraðan þótt óformlega hafi verið, enda voru jú engar formlegar samningaviðræður í gangi.

Við hugsanleg neikvæð viðbrögð þeirra var ég smeykust og myndi þá þessi vinna vera til lítils þegar á reyndi.

En ljóst er nú að þeir fyrirvarar sem sátt hefur náðst um ættu ekki að koma Bretunum og Hollendingunum á óvart.

Hrósa ber þeim sem það eiga skilið fyrir að þetta skref skuli nú hafa verið tekið.

Ég er jafnframt ánægð með að Sjálfstæðisflokkurinn skuli hafa verið með í þessum pakka þótt þeim hafi ekki alltaf litist á gang mála eins og formaðurinn tjáði sig einatt um.

Sem sagt, þetta lítur ekki illa út.

Framsókn ekki með, er Siv sátt?

Framsókn ekki með. 

Ég trúi ekki að Siv sé ánægð? Ekkert hefur heyrst frá henni í gegnum þetta allt?

Ef Bretar og Hollendingar verða ekki með eitthvað vesen með þessar fyrirvara þá er þetta sannarlega eitthvað til að fagna. Breið samstaða og einhvers konar lausn úr ófremdarástandi þótt súr biti í hundskjaft.

Nú er bara að skoða hvort eignir sumra (útrásarvíkinga Icesave) ganga ekki líka upp í þetta.

Bjart framundan 

Formaður Fjárlaganefndar stendur í ströngu.

Ég verð að segja að mér finnst Guðbjartur Hannesson hafa staðið sig vel í þeim ólgusjó sem hlýtur að hafa verið í Fjárlaganefndinni að undanförnu.  Honum hefur tekist ágætlega að sýna yfirvegun  og hefur sýnt að hann ræður vel við þá ábyrgð sem formennsku nefndarinnar fylgir þegar verið er að reyna fá botn í svo erfitt mál sem Icesave málið er.

Að sama skapi finnst mér Höskuldur Þórhallsson, (Framsókn), hafa komið ágætlega fyrir þegar verið er að spyrja hann spurninga varðandi málið. Svo virðist sem hann hafi haft löngun að finna á því flöt.

Ég er ekki með sömu upplifun gagnvart formanni Framsóknar. Sé hann spurður um gang mála t.d. í þeim krefjandi málum sem nú eru á dagskrá þá eru svör hans flest neikvæð og túlkun hans  flöt. Mér finnst eins og hann (Framsókn) geti varla verið að einbeita sér að fólkinu í landinu heldur hafi þeir fyrst og fremst þessa knýjandi þörf fyrir að gagnrýna stjórnarflokkanna, eins og bara til að gagnrýna.

Áður en Sigmundur Davíð fór í pólitík kom hann fyrir sjónir sem klár náungi sem hafði auk þess góða nærveru. Eftir að hann skellti sér í pólitíkina virðist sem hann hafi tapað einhverju af sínum persónulega sjarma. Kannski á þetta eftir að breytast aftur í jákvæða átt enda  er ekki sanngjarnt að dæma hann hart nú heldur frekar að ímynda sér að hann eigi eftir að finna sinn takt á þessum vettvangi sem hann hefur nú valið sér.

 

Hvaða endemis rugl er þetta að verða?

Eftir fréttir dagsins er ekki séð hvernig venjulegt fólk á að geta skilið hvað er að gerast í þessu Icesave máli á pólitískum vettvangi. Fyrirvarar ekki fyrirvarar? Þverpólitísk samstaða eða hrein og klár svik...?

Búið er að verja dögum ef ekki vikum saman í að semja svokallaða fyrirvara við Icesave samninginn, já, og sterka fyrirvara, nota bene.

Málið er, að ekkert okkar hefur hugmynd um hvort þessir fyrirvarar verði teknir gildir af viðsemjendum.

Ég get rétt ímyndað mér hversu gaman það er fyrir Breta og Hollendinga að fylgjast með ferlinu og vita, að þeir geta svo bara sagt, NEI, glætan.

Það liggur fyrir undirskrifaður samningur og hvað sem fólki finnst um hann þarf einfaldlega að afgreiða hann, eins og gert var ráð fyrir þegar staðið var upp frá samningaborðinu.

Verði honum hafnað vitum við hvernig staðan. Það vita þá viðsemjendur okkar líka.

ÞÁ fyrst er og hægt að skoða framhaldið á vitrænan hátt í stað þess að flækja þjóðinni inn í eilífar getgátur um hvað gerist ef .. 

Verði samningurinn samþykktur þá verður hann samþykktur...

Tíminn er ekki að vinna með íslensku þjóðinni í þessu máli. Öll sú endalausa pæling er þegar upp er staðið ekki að skila sér sé sem skyldi eins og þetta horfir við mér. Eftir tíu ár munu fáir ef nokkrir muna hvað hver sagði í þessu máli.

Er græðgi í völd að valda usla eða er þetta bara draumurinn um að verða hinn eini sanni þjóðarbjargvættur?

Fyrirbærið valdabarátta er þekkt fyrir að leiða til þess að mörg sambönd splundrist og gildir þá einu hvernig þau eru til komin.

Nú velti ég fyrir mér hvort það sé valdabarátta sem sé um það bil að splundra ríkisvaldinu. Gerist hið versta mun það leiða til þess að hér ríki alger stjórnarkreppa.

Glötuð hugsun myndu einhverjir segja nú en eftir að hafa hlustað á Gunnar Helga, stjórnmálafræðing, þá virðist þessi hugsun allt eins geta lýst því sem gæti orðið, ef heldur sem horfir.

Hann sagði einfaldlega að ef þessi ríkisstjórn springur vegna Icesave mun sennilega verða reynt að mynda þjóðstjórn. Hins vegar sé það ekki líklegt að þjóðstjórn nái neitt frekar að afgreiða Icesave enda fleiri sem þurfa að ná saman.

Ennfremur sagði hann að ef kosið yrði aftur nú sem er vissulega leið, sé nokkuð ljóst hver niðurstaðan yrði þ.e. Samfylking og VG myndu ná endurkjöri.  Allt ferlið myndi hins vegar verða ein stór hneysa fyrir þjóðina, innanlands sem utan og gefa fátt annað til kynna en hversu brjáluð ólga og óreiða ríki í landinu.

Er það þetta sem raunverulega gæti gerst?

Telur stjórnarandstaðan, að með því að vera á bremsunni í Icesave málinu með þeim hætti sem verið hefur, muni þeir komast til valda fljótt og vel?

Nú hljóta þjóðarhagsmunir að gilda umfram flokkshagsmuni og það í öllum flokkum? Ef ekki nú þá aldrei skyldi maður halda.

Ekkert af því sem er að gerast nú á sviði þjóðmálanna er hægt að leggja að jöfnu eða bera saman við það sem gerðist í borginni sbr. REI og allt það sem fylgdi í kjölfarið.

Ef einhver sem nú situr í stjórnarandstöðu lætur sér detta í hug að ef þessi ríkisstjórn yrði svo óvinsæl vegna Icesave-málsins, hrópi fólkið á stjórnarandstöðuflokkana að redda málum, tel ég þann hinn sama vera á alvarlegum villigötum. Það er deginum ljósara að það er enginn einn flokkur/forysta flokks sem getur nú skotist upp í stjörnuhimininn og orðið einhver allsherjar þjóðarreddari af því að hann/þeir séu svo klárir en hinir svo heimskir. 

Sá eða sú sem  hugsar svona í þessum erfiðum kringumstæðum er að leika sér að eldinum á kostnað fólksins í landinu til þess eins að fullnægja flokkshagsmunum eða valdagræðgi?

Það er nú eða aldrei sem afgreiða þarf þetta hörmunga mál eigi þjóðin ekki að missa sprotann úr höndunum sökum vanhæfni.

VÆG LEIÐ til að fella Icesavesamninginn?

Lífið og tilveran er eins og skákborð, hvað gerir þessi og ef þessi gerir þetta hvað gerir hinn þá osfrv.

Nú er mest spennandi að fylgjast með Icesave skákborðinu. Í færslu í gær dró ég upp þrjú möguleg scenario eða atburðarrás sem gæti orðið þegar Bretum og Hollendingum verða kynntir þeir fyrirvarar sem nú eru óðum að fá á sig mynd á borðum þingmannanna okkar. 

Í Morgunblaðinu í dag er einmitt verið að velta vöngum yfir þessu. Meðal þeirra sem tjá sig á síðum Moggans er Stefán Már Stefánsson, prófessor við lagadeild HÍ. Hann segir:

Ef gerðir eru fyrirvarar þá er samningnum í rauninni hafnað, síðan gætu menn skoðað samninginn með fyrirvörunum sem nýtt tilboð. Þannig má líta á þessa aðferð sem vægari leið til að fella samninginn.

Ég er alveg sammála Stefáni en finnst skondið að ímynda mér að hægt sé að fella samning vægt. Annað hvort er hann felldur eða ekki.

En það sem Stefán er sennilega að segja að með því að hafa það vel skilgreint hverju þurfi að breyta í samningnum til að hægt sé að samþykkja hann er ekki alveg verið að segja að allt í honum sé ónýtt þótt honum sé hafnað. Í kjölfarið hæfust samningaviðræður að nýju ef mótaðili samþykkir það yfir höfðuð.

Nú er mikið spáð i hvernig þessir fyrirvarar eru. Er þetta bara  fínpússning á orðalagi, smá tiltekt í texta eða eru þetta víðtækari efnisbreytingar? Hvar liggja mörkin?

Segjum að Bretum og Hollendingum langi til að ljúka þessu og séu því tilbúnir að skoða fyrirvarana þótt víðtækir séu innan þessara sömu samningalotu og hyggist senda móttillögur sem síðan yrðu skoðaðar hér og svo framvegis.., þá lítur svo út sem samningaviðræðunum sem hófust fyrr á þessu ári hafi í raun aldrei verið alveg lokið jafnvel þótt skrifað hafi verið undir samning?  

 

Hvernig munu Bretar og Hollendingar bregðast við Icesave fyrirvörunum?

Brátt munu þeir fyrirvarar sem setja á við Icesave-ríkisábyrgðina (Samninginn)  liggja fyrir, fyrirvarar sem flokkarnir eru að koma sér saman um. Vinnslan er á lokastigi samkvæmt Guðbjarti Hannessyni, formanni Fjárlaganefndar.

Guðbjartur sagði í fréttum að fyrirvararnir eða öllu heldur hugmyndir að þeim hefðu ekki verið lagðir fyrir Breta og Hollendinga með formlegum hætti en muni það verða gert þegar flokkarnir hafi endanlega komið sér saman um útfærslu þeirra. Þetta segir að mjög líklega hafa Bretar og Hollendingar verið upplýstir að einhverju leyti um eðli þessara fyrirvara auk þess sem þeir frétta vissulega af ferli málsins með því að fylgjast með fréttum frá Íslandi.

Nú verður spennandi að sjá hvernig Bretarnir og Hollendingarnir bregðast við þegar þeim verða kynntir þessir fyrirvarar.

Hér koma nokkur senaríó sem hægt væri að ímynda sér að gæti gerst:

1. Bretar og Hollendingar eru sáttir við fyrirvarana og hvetja til þess að Icesave ríkisábyrgðin með þessum fyrirvörum verði lögð fyrir þingið til afgreiðslu.

2. Bretar og Hollendingar hugnast ekki þessir fyrirvarar að hluta til eða að öllu leyti og segja að ekki hafi verið samið um neinn annan fyrirvara en þann að Samningurinn skyldi lagður fyrir þingið til samþykktar eða synjunar. Þeir vilji halda sig við það sem lagt var upp með. 

3. Bretar og Hollendingar eru opnir fyrir að skoða þessa fyrirvara, sumir séu í lagi en þeir kunni að vilja gera á öðrum einhverjar breytingar sem þeir munu þá senda um hæl. Boltinn er þá hjá þeim og Alþingi bíður eftir að sjá hvað kemur til baka

Verði viðbrögð Breta og Hollendinga eins og segir í lið 3, má segja að nýjar samningaviðræður hefjist án þess að hinn umdeildi samningur sem Samninganefnd Íslands kom með heim leggist nokkurn tíman fyrir Alþingi til afgreiðslu.

Það verður sannarlega fróðlegt að sjá hvernig þetta allt muni þróast og hvernig Bretar og Hollendingar bregðast við nú þegar þeim verða kynntir fyrirvarar íslenska ríkisins

Skyldu þeir vera stífir og fastir í prinsippi eða vera sveigjanlegir, opnir og lausnarmiðaðir í hugsun?