Fá stöðu grunaðra, hvað þýðir það í raun?

Það segir í fréttum að búast megi við að heldur fleiri en færri muni fá stöðu grunaðra í rannsókn sérstaks saksóknara á kaupum Q Iceland Finance ehf. á hlutum í Kaupþingi. Er þetta gert til þess að girða ekki fyrir hugsanlegar ákærur á síðari stigum rannsóknarinnar og einnig til þess að tryggja að þeir einstaklingar sem í hlut eiga fái notið réttlátrar málsmeðferðar.

Hvað þýðir þetta í raun? 

Spurningunni verða löglærði að svara.

Mín fyrsta hugsun þegar ég heyrði þessa frétt var eitthvað á þá leið að þeir sem kunna að hafa framið afbrot í þessum málum sem verið er að rannsaka, munu einfaldlega sleppa betur fái þér stöðu grunaðra.

En það er kannski ekki þannig þegar öllu er á botninn er hvolft?

 

Spilling á Íslandi

Í krossgötum Hjálmars Sveinssonar í dag á rúv kl. 13:00  verður fjallað um hvít, grá og svört svæði Spillingar á Íslandi við Gunnar Helga Kristinsson prófessor.

Að skiptast á greiða ...

Gera má ráð fyrir áhugaverðum þætti eins og Hjálmars er von og vísa.

 

 

Í háskólum, á vinnustöðum, á elliheimilinu. Á ólíklegustu stöðum fyrirfinnast gerendur eineltis.

Þátturinn frá 18. maí kominn á Vefinn.

Einelti/kynferðislegt áreitni á vinnustöðum.
Sérsveitarhugmyndin til lausnar eineltismálum í framhaldsskólum eða á vinnustað.

Hugmyndina um sérstakt teymi fagfólks má allt eins sjá fyrir sér í heimi fullorðinna. Teymið er virkjað, hafi ekki tekist að leiða mál til lausnar með úrræðum sem framhaldsskólar/háskólar eða vinnustaðir hafa yfir að búa með þeim hætti að sá sem upplifir sig hafa verið lagður í einelti finnist að unnið hafi verið í málinu með hagsmuni hans að leiðarljósi.
Þeir sem geta óskað eftir að virkja teymið:
1. Einstaklingur sem telur sig hafa orðið fyrir einelti/ofbeldi í framhaldsskóla, háskóla eða á vinnustað.
2. Skólastjórnendur framhaldsskóla, atvinnurekendur/stjórnendur fyrirtækja.

Eins og alkunna er,  koma reglulega upp alvarleg eineltismál á vinnustöðum. Staða þolanda eineltis á vinnustað getur verið mjög slæm enda vinnsla og úrlausnir á höndum yfirmanna og eigenda fyrirtækis sem viðkomandi starfar hjá. 

Eins og staðan er í dag getur þolandi eineltis á vinnustað leitað eftir ráðgjöf til síns stéttarfélags og einnig til Vinnueftirlitsins. Sá meinbugur sem finnst á þessum tveimur stofnunum þegar kemur að eineltismálum, er sá að þessi kerfi geta ekki einskorðað sig við að sinna einum starfsmanni umfram annan, hvort heldur hann er þolandi eða gerandi.  Sem dæmi getur lögfræðingur stéttarfélags eða Vinnueftirlitsins illa sinnt aðila sem segist vera þolandi eineltis þar sem hann er allt eins lögfræðingur geranda. 

 

Með öðrum orðum nær hugmyndafræði og aðgerðir t.d. Vinnueftirlitsins ekki nema hálfa leið þar sem ekki er gengið í að vinna í málinu með það fyrir augum að ná einhvers konar niðurstöðu.  Hvort unnið sé í málum af þessum toga á vinnustöðum yfir höfuð veltur í öllum tilvikum á vilja og ákvörðun stjórnenda/atvinnurekenda. Sé stjórnandi eða atvinnurekandinn gerandi í máli segir það sig sjálft að staða þolandans er afleit. Dæmi hafa sýnt að sé málum þannig háttað bíði fátt annað fyrir þolandann en að yfirgefa vinnustaðinn. Vissulega gefst honum kostur á að sækja mál sitt fyrir dómstólum. Allir þeir sem eitthvað þekkja til þessara mála vita að sú leið er ekki bara kostnaðarsöm heldur afar tyrfin.  Eftir situr einstaklingurinn með málið óuppgert en með allar þær fjölmörgu skaðlegu afleiðingar sem sýnt hefur verið fram á að einelti geti valdið svo sem félagslegt óöryggi og brotna sjálfsmynd.

Hugmyndin sjálf.
Hugmyndin um að þolandi geti leitað til sérstaks utanaðkomandi, hlutlauss fagteymis er fýsilegur kostur telji viðkomandi sig ekki vera að fá lausn sinna mála á vinnustaðnum. Yrði sérsveitarhugmyndin að veruleika á þolandi eineltis á vinnustað það ekki lengur undir yfirmanni sínum hvort mál hans verði skoðað eða að tilraun verði gerð til að leysa það.

Atvinnurekandi/stjórnandi getur að sama skapi óskað eftir liðsinni teymisins telji hann sig hafa reynt að leiða málið til lykta en án árangurs.   Fagteymið getur þannig komið öllum aðilum til góða. Sé um að ræða vinnustað er mjög mikilvægt að auk sálfræðings sé um borð lögfræðingur þar sem sennilega myndi oftar en ekki koma upp spurningar er lúta að lögfræðilegum réttindum þolanda.

Fagteymi til lausnar í eineltismálum er ekki ný af nálinu. Á árum mínum innan BHM, þegar ég var formaður Stéttarfélags Sálfræðinga og átti síðar einnig sæti í stjórn BHM, átti ég einnig sæti í eineltisnefnd BHM. Þá kom ég með þá hugmynd að aðildarfélögin myndu sameinast um að reka svona teymi sem hægt væri að kalla út að ósk þolanda eða atvinnurekanda. Þessi hugmynd átti ekki upp á pallborðið á þeim tíma.

 

 

Sérsveitarhugmyndin kynnt fyrir menntamálaráðherra og fleirum í ÍNS á ÍNN 18. maí

Dæmi eru um að sagt sé frá því að skóli hafi jafnvel hunsað að horfast í augu við svæsið eineltismál eða telji sig hafa unnið í því að bestu getu jafnvel þótt aðstandendur þolanda fullyrði að málið sé enn með öllu óleyst. Það er í svona tilvikum sem fólk fyllist vanmætti og spurt er hvort ekki sé neitt við ráðið?

Sérsveitarhugmynd til lausnar.
Það er með einföldum hætti hægt að búa til kerfi í formi teymis sem færi í gang ef skólinn hefur ekki geta leitt einstakt eineltismál til lykta.

Hér er mikilvægt að taka fram að með þessari hugmynd er ekki verið að taka ábyrgðina af skólastjórnendum heldur er hér átt við að teymið komi einungis til hafi ekki tekist að mati þolanda og foreldra hans eða skóla að leysa málið innan skólans.

Til að þessi hugmynd geti orðið að veruleika þurfa stjórnvöld að leggja henni lið. Öðruvísi er ekki hægt að tryggja óheftan aðgang á vettvang og opin samskipti við alla þá sem að málinu koma.  Um sérstakt fagteymi sem þetta þarf að búa til ramma og reglugerð þar sem fram kemur hlutverk þess og hvernig því er ætlað að þjóna þolendum eineltis sem telja sig ekki fá lausn sinna mála á þeim vettvangi sem eineltið á sér stað.

Hugmyndin er þessi í hnotskurn:
Ráðuneyti og/eða sveitarfélag standi að myndun fagteymis sem samanstendur t.d. af sálfræðingi, lögfræðingi og sé teymið ætlað að sinna grunnskólum sérstaklega þá einnig kennara og námsráðgjafa (3-5). Teymið þarf að hafa fullt sjálfstæði í vinnubrögðum og með hvaða hætti það velur að vinna í málinu enda sérhvert mál einstakt og útheimtir mismundandi útfærslur.

Annað kvöld í Í nærveru sálar (ÍNS) á ÍNN.
Gestir: Katrín Jakobsdóttir, menntamálaráðherra, Auður Stefánsdóttir, skrifstofustjóri Menntasviðs, Selma Júlíusdóttir, skólastjóri Lífsskólans og Kristinn Breiðfjörð, formaður Skólastjórafélagsins.

Sátt við sykurskattinn

Aukinn skattaálagning er í sjálfu sér aldrei neitt gleðiefni. Ögmundur Jónasson heilbrigðisráðherra vill að lagður verði á sérstakur sykurskattur.

Þessi tillaga er góð og í raun mjög góð ef hún er hugsuð þannig að skatturinn verði notaður til að niðurgreiða tannlæknaviðgerðir barna. Þess utan er sennilegt að með þessari framkvæmd mun draga úr kaupum á sætindum og gosi sem leiðir til bættari tannheilsu barna og ungmenna. Allir vita að sykurneysla í óhófi er engum holl hvorki börnum né fullorðnum.

Vitað er að tannheilsu barna og ungmenna hefur farið hrakandi hér á landi. Svo virðist sem fjöldi fólks hafi ekki ráð á að senda börn sín til tannlæknis eða í það minnsta hafi ekki alltaf sett það í forgang, ef marka má aðsóknina í ókeypis tannlæknaþjónustu sem boðið hefur verið upp á nokkra laugardaga.

 

Umboðsmaður barna heimsæki skóla reglulega

Hlutverk umboðsmanns barna er víðtækt og því gerð góð skil á heimasíðu hans sem er að öllu leyti til fyrirmyndar. Í embætti umboðsmanns barna hefur ávallt verið ráðinn lögfræðingur. Embættið hefur verið að þróast og vafalaust tekið hvað mestum breytingum þegar skipti hafa orðið á umboðsmanni. Nýir siðir og venjur koma með nýjum embættismönnum enda þótt lagaramminn hafi e.t.v. haldist nokkuð óbreyttur frá upphafi.

Lagaumhverfið sem lýtur að börnum er grundvallaratriði sérhvers samfélags sem vill gæta þess að hagsmunir þeirra séu ávallt hafðir í fyrirrúmi. Þess vegna er það forgangsatriði að fylgst sé gaumgæfilega með að þjóðréttarsamningar sem snerta réttindi og velferð barna og Ísland er aðili að séu virtir og að íslensk lög og reglugerðir sem lúta að börnum og velferð þeirra séu aðlöguð jafnóðum og aðstæður eða samfélagsumhverfið gera um það kröfur.

En það eru önnur verkefni sem ekki er síður mikilvægt að embætti umboðsmanns barna sinni af alúð. Hér er átt við að umboðsmaður barna geri sér sérstaklega far um að vera í beinum tengslum við börnin í samfélaginu. Leiðin að börnunum er að umboðsmaðurinn byggi sér brú yfir til þeirra með því að heimsækja leikskóla og skóla landsins. Tilgangur heimsóknanna væri í raun tvíþættur: að umboðsmaðurinn kynni sig og embættið og að hann kynnist börnunum og raunheimi þeirra.

Að sækja börnin heim í skóla þeirra er ein áhrifaríkasta leiðin ef umboðsmaðurinn hefur áhuga á að skynja, upplifa og kynnast samfélagi barna og unglinga. Það er trú mín að börnin sjálf munu hafa bæði gagn og gaman af slíkri heimsókn. Á Íslandi hefur verið borin ákveðin virðing fyrir mikilvægum embættum og ef heimsóknar er að vænta frá embættismönnum finna börnin til sín og hlakka til. Þetta hefur margsinnis sýnt sig þegar t.d. forseti Íslands vísiterar eða borgarstjóri.

Umboðsmaður barna hefur með þessum hætti gullið tækifæri til að ræða við börnin um fjölmarga hluti sem lúta að þeim og umhverfi þeirra t.d. um jákvæð samskipti og hversu áríðandi það er þau beri virðingu fyrir hvert öðru. Góð vísa sem þessi er aldrei of oft kveðin.

Ávinninginn af slíkum heimsóknum umboðsmanns barna er e.t.v. ekki hægt að mæla með beinum hætti. En gera má ráð fyrir að því fleiri aðilar frá ólíkum stofnunum samfélagsins sem bætast í hóp þeirra sem miðla nauðsynlegum skilaboðum til barna auki líkur þess að þau meðtaki boðskapinn.

Ég vil í þessari grein hvetja umboðsmann barna að gera sér far um að komast í beina tengingu við börnin í landinu, hlusta með eigin eyrum á hvað þau hafa að segja og á sama tíma ræða sérstaklega við þau um mikilvægi þess að koma vel fram hvert við annað hvort heldur þau eru í skólanum, í hverfinu þar sem þau búa eða á Veraldarvefnum.

Sláandi frásögn ungs manns í ÍNS

Þátturinn Í nærveru sálar frá því í gærkvöldi kominn á Vefinn (www.inntv.is)

Viðtalið við unga manninn á ÍNN í gærkvöldi um afleiðingar langvarandi eineltis sem átti sér stað í grunnskóla. Hann er höfundur greinarinnar Einelti gerði mig næstum að fjöldamorðingja en hún var birt í styttri útgáfu í Morgunblaðinu fyrir tæpu ári síðan.

Greinina í heild sinni má finna á www.kolbrun.ws Sagan öll

Barn á rétt á að líða vel í skólanum sínum. Skólum ber að gæta öryggis barnanna á skólatíma.
Sérsveitarhugmyndin kynnt, sjá nánar hér.

 

 

ÍNS á ÍNN í kvöld "Hvernig gátu þau gert mér þetta?" "Hafa þau enga SAMVISKU?"

Rætt verður við ungan mann sem kemur ekki fram undir nafni um afleiðingar langvarandi eineltis. Hann er höfundur greinarinnar Einelti gerði mig næstum að fjöldamorðingja...

Úr greininni:
Einelti gerði mig næstum að fjöldamorðingja er ástæðan fyrir að ég skrifa nafnlaust. Upphaflega skrifaði ég eitthvað ekki eins gróft sem ég taldi mig geta gefið út undir nafni, og áherslan var á að segja sögu eineltisins, sem sagt segja frá völdum atvikum í tímaröð. En þegar ég leit yfir það ritverk fannst mér það varla segja 1% af sögunni. Þannig að ég ákvað að reyna í staðinn að útlista áhrifin sem einelti getur haft. Einelti er MIKLU meira en bara röð atvika, og það er ómögulegt fyrir þann sem hefur aldrei lent í einelti sjálfur að skilja það til fulls. En með því að lýsa endastöðinni -hversu djúpt ég sökk á endanum- þá get ég kannski gefið hugmynd um hversu hryllilegt ferðalagið var.

Mér er sérstaklega minnisstætt eitt atvik þegar ég var á fótboltaæfingu, og vingjarnlegur strákur var að skjóta á mig (ég æfði sem markmaður). Hann sagði nokkrum sinnum eitthvað á þessa leið "Vel gert!" og endurtók þessa ánægju sína með frammistöðu mína nokkrum sinnum í röð og með meiri ákafa. Mér leið sífellt verr því ég var nokkuð viss um að hann væri að gera grín að mér. Þegar hann hrósaði mér hátt og með mjög mikilli áherslu í lokin gat ég ekki meira, "snappaði" á hann og gelti í leiðinlegum tón "þegiðu!" ...

...   hann varð skiljanlega *mjög* fúll og þrátt fyrir að ég hafi útskýrt að ég hafi haldið að hann væri að gera grín að mér þá líkaði honum aldrei við mig eftir þetta.

Í nærveru sálar í kvöld kl. 21.30

Greinina í heild sinni má finna á www.kolbrun.ws Sagan öll

 

Hvernig lítur þetta út? Framsókn tækifærissinnaðir en hvað munu þingmenn Sjálfstæðisflokksins gera?

Ég er smá áhyggjufull varðandi það að leggja ESB aðildarákvörðunina fyrir þingið. Formaður Framsóknar virkar svo tækifærissinnaður í svörum. Það er aldrei að vita hvað þeir taka upp á að gera. Spurning líka hvort Jón Bjarnason sé nógu framsýnn. Framsýni og fyrirhyggja er það sem þarf nú að stjórna ferð, ekki hvað síst í landbúnaðarmálunum.

Ég ætla svo rétt að vona að þingmenn Sjálfstæðisflokksins styðji tillögu um viðræður þegar hún kemur fyrir þingið.  ESB er eins og ég sé þetta og hef oft tjáð mig um, stór hluti af því að komast út úr þessum rústum.

Ósk um viðræður mun auka trúverðugleika okkar, skapa traust á alþjóðavettvangi og gefa til kynna að þjóðin hafi yfir höfuð einhverja framtíðarsýn í efnahagsmálum.

Þar til annað kemur í ljós, sýnist mér kostirnir mun fleiri en gallarnir.

Hlakka til að fá að kjósa um þetta.

Barn á rétt á að líða vel í skólanum sínum. Sérsveitarhugmyndin kynnt.

Barn á rétt á að líða vel í skólanum sínum.  Hér er sett fram hugmynd um hvernig hægt er að virkja utanaðkomandi fagteymi til að leysa mál sem skóli ræður ekki við að leysa.

Alveg eins og foreldrum ber að tryggja öryggi barna sinna á heimili ber skólum að tryggja öryggi þeirra á skólatíma.

Fleiri skólar en færri, trúi ég, að sinni þessari skyldu sinni með sóma. Með reglulegu millibili berast þó tíðindi af því að barn hafi orðið fyrir ítrekuðu ofbeldi, andlegu og eða líkamlegu af hálfu skólafélaga sinna. Afleiðingar eineltis eru alvarlegar og í sumum tilvikum svo alvarlegar að sá sem fyrir því hefur orðið bíður þess aldrei bætur. 

Það er tímabært að horfa af fullri alvöru á þá staðreynd að enda þótt all-flestir skólar fylgi eineltisáætlun, sumar hverjar þaulrannsakaðar og vel útfærðar, þá ráða ekki allir skólar við að leysa úr þyngstu eineltismálunum sem upp koma.  Einnig er tímabært að horfast í augu við þá staðreynd að enn eru til skólar sem hafa enga slíka áætlun. Af hverju skólar eru svo misútbúnir eða mishæfir til að takast á við þennan vágest má eflaust rekja til ýmissa þátta í innviðum þeirra s.s. stjórnunarhátta, stefnu eða stefnuleysi og eða þeirri menningu sem sérhver skóli býr yfir. 

Mikið hefur verið rætt um þessi mál undanfarin misseri og ár. Þegar upp koma svæsin tilvik hefst umræða um að við þetta sé ekki hægt að búa lengur og að nú þurfi eitthvað að fara að gerast í þessum málum. Fagfólk, foreldrar þolenda og fullorðnir þolendur eineltis rísa upp og láta í sér heyra. Haldin eru þing, farið er á fundi stjórnvalda: sviðsstjóra, deildarstjóra og annarra stjóra sem eru yfir þessum málaflokki í sveitarfélagi og í ráðuneytum. Greinar eru skrifaðar, blogg og viðtöl tekin bæði við þolendur, foreldra, aðstandendur og stjórnvöld.

Vissulega hefur heilmikið þokast áfram í þessum málum og æ fleiri skólar hafa aukið áherslur sínar á forvarnir og fyrirbyggjandi aðgerðir. Rætt er við börnin um samskipti og að þeim beri að koma vel fram hvert við annað. Það bætast æ fleiri skólar í hóp þeirra skóla sem hafa eineltisáætlanir. Margir skóla endurskoða sínar áætlanir reglulega og endurbæta það ferli sem eineltismál fara í, komi þau upp, og ítrekað er brýnt fyrir starfsfólki skóla að halda vöku sinni og láta vita um leið og tilefni eru til afskipta.

En betur má ef duga skal því enn er að fréttast af málum sem komið hafa upp og hafa fengið að grassera með skelfilegum afleiðingum. Dæmi eru um að sagt sé frá því að skóli hafi  jafnvel hunsað að horfast í augu við svæsið eineltismál eða telji sig hafa unnið í því að bestu getu jafnvel þótt aðstandendur þolanda fullyrði að málið sé enn með öllu óleyst. Það er í svona tilvikum sem fólk fyllist vanmætti og spurt er hvort ekki sé neitt við ráðið?

Hugmynd til lausnar.
Það er með einföldum hætti hægt að búa til kerfi sem færi í gang ef skólinn hefur ekki geta leitt einstakt eineltismál til lykta. Hér er mikilvægt að taka fram að með þessari hugmynd er ekki verið að taka ábyrgðina af skólastjórnendum heldur er hér átt við að teymið komi einungis til hafi ekki tekist að mati þolanda og foreldra hans eða skóla að leysa málið innan skólans.

Til að þessi hugmynd geti orðið að veruleika þurfa stjórnvöld að leggja henni lið.

Hugmyndin er þess: Ráðuneyti og/eða sveitarfélag standi að myndun fagteymis sem samanstendur t.d. af sálfræðingi, lögfræðingi, kennara og námsráðgjafa (3-5).

Þeir sem geta virkjað teymið.

1. Foreldrar/forráðamenn þolanda

2. Skólastjórnendur geta líka óskað eftir aðstoð teymisins t.d. telji þeir sig ekki ráða við að leysa málið hjálparlaust.

Teymið þarf að hafa fullt sjálfstæði í vinnubrögðum og með hvaða hætti það velur að vinna í málinu enda sérhvert mál einstakt og útheimtir mismundandi útfærslur.

Óski foreldri eftir að teymið vinni í eineltismáli síns barns, verður leiðin fyrir fagfólkið að vera greið inn í viðkomandi skóla. Teymið þarf að fá fullan aðgang að öllum þeim sem að málinu koma. Teymisfólkið þarf að fá aðstöðu til að taka viðtöl í viðkomandi skóla og geta treyst á fulla samvinnu við skólastjórnendur og annað starfsfólk skólans.

Ávinningur fyrir skólastjórnendur að geta leitað til teymisins.
Ætla mætti að skólastjórnendum þætti það kostur að geta leitað til utanaðkomandi fagteymis komi upp alvarlegt vandamál í skólum þeirra. Í sumum tilvikum mun það jafnvel nægja að teymið veiti aðeins leiðbeiningar og ráðgjöf um með hvaða hætti skólinn geti tekið á málum en skólinn, eftir sem áður, leysi málið. Stundum þarf ekki annað til en að fá utanaðkomandi aðila til að leggja mat á hlutina og varpa fram nýrri sýn til að lausnir blasi jafnvel við.

Komi sérsveitarteymið að máli hvort heldur foreldrar eða skóli kalli það til er meginmarkmið þess að vinna í málinu með það fyrir augum að leiða það til lausnar hverjar svo sem lausnir þess kunna að verða.  Teymið vinnur með hagsmuni þolandans að leiðarljósi og mikilvægt er að hann og aðstandendur hans upplifi og finni í reynd að málið hafi verð unnið með faglegum hætti.   

 

 

66% foreldra telja að þeir þurfi frekari upplýsingar um öryggi á Netinu.

Rafrænt einelti, smella hér til að sjá þáttinn frá því í gærkvöldi á ÍNN.
Meðal efnis:

Hlutverk Heimili og skóla:
Þetta eru hagsmunasamtök foreldra sem leitast við að vekja athygli foreldra á hættum á Netinu og hvað felst í  jákvæðri netnotkun. Einnig annast samtökin fræðslu til foreldra um hvernig þeir geta staðið saman með skólanum t.d. gegn einelti.

SAFT –er skammstöfun fyrir  Samfélag, fjölskylda og tækni.
Vakningarátak um örugga tækninotkun barna og unglinga á Íslandi. Verkefnið er hluti af Safer Internet Action Plan, aðgerðaáætlun Evrópusambandsins um öruggari netnotkun og er styrkt af ESB.
Samningsaðili við ESB er Heimili og skóli - landssamtök foreldra, sem sér um að annast útfærslu verkefnisins fyrir Íslands hönd.

Samkvæmt foreldrakönnun SAFT telja :

66% foreldra að þeir þurfi frekari upplýsingar um öryggi á Netinu.
20% foreldra sem eiga börn sem nota netið hafa leitað sér tæknilegra ráða varðandi netnotkunina.
10% hafa leitað sér uppeldislegrar ráðgjafar varðandi netnotkunina og 1% lögfræðilegra ráða.
74% telja mjög eða frekar mikla þörf fyrir vefsíðu þar sem á einum stað er hægt að leita sér ráðgjafar um tæknileg,uppeldisleg og lögfræðileg málefni tengd netnotkun.

Jákvæð netnotkun, helstu netheilræðin og margt fleira.

 

 

 

Manni óar við þessum tölum

Það eru stjarnfræðilegar upphæðir sem sagt er t.d. að Björgólfur Guðmundsson skuldi Landsbankanum og hann er ekki sá eini.
Tæpa 60 miljarða
Hugsanir sem fljúga í gegnum hausinn við svona upplýsingar eru hvað þetta var nú allt mikil geggjun.

DV í dag er einnig stútfullt af fréttum af auðmönnum, hvað þeir skulda og hvert þeir hafa flúið.  Það er ekki hjá því komast að fyllast reiði þegar maður les svona fréttir.
 
Hvað voru þessir menn að hugsa?  

 

Hvernig tökum við á rafrænu einelti?

Eineltisserían heldur áfram á ÍNN enda umræða sem seint verður tæmd einfaldlega vegna þess að enn hefur ekki nema hluti þjóðarinnar vaknað til vitundar um þetta skaðræði. Eineltismál koma upp víða í okkar samfélagi og ekki nóg með það heldur lifa góðu lífi innan einstakra stofnanna eins og skóla, íþróttahreyfinga og vinnustaða.

Í næsta þætti ræðum við um rafrænt einelti og til leiks koma tvær ungar konur sem hafa gert á því rannsókn hér á landi. 

Hvernig tökum við á þessum vandamáli?
Myndbrot úr myndinni Odd girl out verður sýnt en myndina i heild sinni er hægt að sjá á You Tube.
Sjá hér annað myndbrot um rafrænt einelti.

Síðan er það umræðan um jákvæða tölvunotkun og ábyrgð foreldra að kenna börnum sínum að umgangast Netið með það fyrir augum að varast hættur sem þar leynast og einnig að forðast að taka þátt í neikvæðum samskiptum: andlegu ofbeldi, níði, lygum eða skítkasti sem allt er til þess fallið að varpa rýrð á aðra manneskju.
Hefjist slíkur vítahringur eru afleiðingarnar oft skelfilegar eins og dæmin hafa sýnt okkur. 

ALLT SEM ÞÚ GERIR Á NETINU ENDURSPEGLAR HVER ÞÚ ERT
KOMDU FRAM VIÐ AÐRA EINS OG ÞÚ VILT LÁTA KOMA FRAM VIÐ ÞIG
ÞÚ BERÐ ÁBYRGÐ Á ÞVÍ SEM ÞÚ SEGIR OG GERIR Á NETINU

Foreldrar þurfa að gera sér grein fyrir þeim ótal hættum sem Netið geymir og kenna börnum sínum að varast þær en umfram allt fylgjast sjálfir með Netnotkun barna sinna:

1. Uppgötvið Netið saman og hvetjið til góðra netsiða
2. Gerðu samkomulag við barnið um Netnotkun á heimilinu.
3. Hvettu barnið til að vera gætið þegar það veitir persónulegar upplýsingar.
4. Ræddu um þá áhættu sem fylgir því að hitta Netvin.
5. Kenndu barninu þínu að skoða efni á Netinu með gagnrýnum hætti.
6. Haltu vöku þinni það er vel hugsanlegt að barnið rekist á efni á Netinu einungis ætlað fullorðnum.
7. Komdu upplýsingum um það sem þú telur ólöglegt efni til réttra aðila.
8. Kynntu þér Netnotkun barnsins þíns.
9. Mundu að jákvæðri þættir Netsins eru mun fleiri en hinir neikvæðu.

(sjá meira um þetta efni á heimiliogskoli.is og einnig á vef Lögreglustjórans á höfuborgarsvæðinu)

Hópur stúlkna gengur í skrokk á jafnöldru sinni. Upphafið rakið til misskilnings á netinu

Hópur stúlkna nemur aðra á brott og gengur í skrokk á henni.
Enn eitt tilvik hefur orðið sem á eftir að hafa langvarandi, alvarlegar afleiðingar fyrst og fremst fyrir stúlkuna sem varð fyrir árásinni en einnig fyrir þær sem beittu ofbeldinu með þeim afleiðingum að stórsér á stúlkunni. 

Í frétt um málið segir að þetta hafi átt upphaf sitt vegna einhvers misskilnings á netinu. Það vekur okkur til umhugsunar hvernig börnin umgangast netið og aukningu svo kallaðs rafræns eineltis samhliða aukinni tölvunotkun. Í þessu sambandi vil ég minna á þáttaröð um einelti á ÍNN. Þátturinn á mánudaginn er einmitt tileinkaður rafrænu einelti og hvaða úrbætur er hægt að leggja til í því sambandi. Sýnt verður myndbrot úr myndinni Odd girl out sem sýnd er í heild sinni á You Tube og fjallar um einelti á netinu.

Í þessu tilviki sem hér um ræðir hefði sannarlega getað farið verr því eitt högg á höfuð getur auðveldlega skilið milli lífs og dauða eða leitt til örkumlunar.

Málið er sannarlega allt hið sorglegasta.

Síðan hvenær hefur þurft að kjósa um það hvort ræða megi saman?

Ég óttast mjög að sú málamiðlunarleið Samfylkingar og VG í Evrópusambandságreiningnum verði á þá leið að VG knýi fram að farið verði í þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort fara eigi í viðræður. 

Komi sú staða upp sé ég fyrir mér sérkennilega atburðarás fara af stað. Tvær fylkingar, með og á móti, munu með öllum ráðum og þá ekki endilega með málefnalegum hætti, keppast um að sannfæra aðra um annars vegar kosti þess að fara í viðræður með það fyrir augum að sækja um aðild og hins vegar hversu áhættusamt það er að tala við ESB og galla þess að sækja um aðild. 

Fyrir þá sem hafa undanfarin ár látið sér þessa umræðu í léttu rúmi liggja munu e.t.v. varla vita í hvort fótinn þeir eiga að stíga þegar áróðursmeistarar með og á móti byrja að lobbýera. Þeir sem hafa bitið það í sig að vilja ekki kanna þennan möguleika af því að þeir telja sig vita hvað í honum felst þótt þeir hafi e.t.v. aldrei kynnt sér það,  munu láta einskis ófreistað við að sannfæra mann og annan um skaðræði þess að ganga til viðræðna við ESB
  

Verði niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort eigi að ganga til viðræðna á þann veg að ekki verði tekið það skref, fær þjóðin ekki að vita hvernig samningsplaggið við ESB gæti litið út í reynd. 

Hvar stöndum við þá. Allir þeir fjölmörgu sem vilja viðræður, vilja kanna þetta mál til hlítar, sitja eftir ófullnægðir og óánægðir með að hætt hafi verið við, áður en var byrjað..

Ertu ein eða einn? Vantar þig félagsskap? Viltu koma út að leika?

Kristín frá Sólóklúbbnum og Sigríður frá félaginu París eru í heimsókn á ÍNN í kvöld og kynna starfssemi sína.

Í nærveru sálar, 27. apríl.
Sértu ein(n) og langar til að stunda virkara félagslíf, fylgstu þá með þessari umræðu.

París og Sólóklúbburinn standa opnir öllum þeim sem eru einhleypir og langar til að gera skemmtilega hluti með skemmtilegu fólki.

www.paris.is
www. soloklubburinn.is

Atvinnu- og efnahagsmálin verða ekki aðskilin frá umræðu um aðild að ESB

Ekki er hægt að aðgreina umræðuna um atvinnu- og efnahagsmálin frá umræðu um aðild að ESB og upptöku evru með inngöngu í myndbandalag. Allt hangir þetta saman.

Hvernig er hægt að ætla að leggja áherslu á efnahagsmálin, peningastefnuna og gjaldmiðil landsins og hunsa á sama tíma umræðuna um aðildarviðræður og mögulega upptöku evru á þessu landi?

Sá sem þetta vill gera er ekki að taka á málinu nema að litlu leyti.

Það hefði verið svo mikið auðveldara ef landsfundur Sjálfstæðisflokksins hefði borið gæfu til að álykta um að sameinast um að fara í viðræður við ESB. Þá hefði gengi hans í þessum kosningum orðið mun öflugra.

 

 

Færsla frá 27. september 2007 um ESB og evruna. Tími er kominn til að taka næsta skref

Það er áhugavert nú að líta aðeins til baka og skoða hvernig þróun umræðunnar um ESB og evru hefur verið.  Þessa færslu birti ég á blogginu í lok september 2007.

Málið er búið að vera í umræðunni eiginlega á sama plani í eflaust meira en 2 ár.
Það er þess vegna greinilega tímabært að taka næsta skref, ekki einungis að velta vöngum, spá og spekúlera heldur fara að kanna hvað það er sem raunverulega kemur upp úr poka merktum ESB og Ísland.

27. september 2007.
Umræðan um evruna og mögulega aðild Íslendinga í ESB hefur orðið æ áleitnari síðustu mánuði og er nú einnig farin að heyrast úr fleiri áttum. Lengi hafa menn þó velt vöngum yfir kostum og göllum upptöku evrunnar, hvenær íslenskt efnahagslíf verði tilbúið og hvort aðild að ESB sé nauðsynleg eða hvort hægt sé að taka hana upp einhliða.

Ég hef fylgst með þessari umræðu eins og aðrir, hlustað á  fjölda fyrirlestra um málið þar sem rök með og á móti hafa verið reifuð.

Undanfarna daga hefur heyrst talað um hvort Íslendingar eigi og geti tekið upp evruna einhliða. Í því sambandi minnist ég þess að Valgerður Sverrisdóttir, fyrrverandi utanríkisráðherra fullyrti á sínum tíma að sá möguleiki væri raunhæfur og fannst mér hún fá fyrir það mikla gagnrýni og allt að hneykslun margra. Nú hins vegar virðast allar hliðar umræðunnar leyfilegar og æ fleiri vilja taka þátt í henni, sem er auðvitað alveg frábært.

Ég er ekki sérfræðingur á þessu sviði en sé í hendi mér að upptaka evrunnar yrði ekki einungis mikill kostur fyrir viðskiptalífið heldur einnig hinn almenna borgara.

Eins og stendur þá er munur á kaup- og sölugengi gjaldmiðils. Bankarnir fá þennan mismun sem er verulegur. Þessi kostnaður yrði úr sögunni fyrir almenning væri evran okkar gjaldmiðill. Aðrir kostir eru hversu auðvelt yrði að bera saman verð hér og annars staðar í Evrópu. Verðlagseftirlit yrði því mun árangursríkara.

Fleira mætti nefna. Sú spenna sem fylgir því að kaupa varning erlendis frá hyrfi.  Íslendingar hafa eytt mikilli orku í að hitta á rétta tímann, þegar gengið er hagstætt og kaupa áður en það fellur síðan aftur.
Ég er þeirrar skoðunar að þessi þáttur hefur á sumum tímabilum jafnvel ýtt undir ótímabær kaup okkar eins og á bílum og öðrum dýrum erlendum varningi. Ekki hefur mátt bíða með að kaupa því að hætta hefur verið á að varan hækkaði við gengisbreytingar.

Aðild að ESB eða ekki.
Málflutningur fjölda þeirra sérfræðinga sem rætt hafa um nauðsyn þess að ganga í ESB ef taka á upp evru er afar sannfærandi. Öðruvísi verðum við ekki aðilar að Evrópska seðlabankanum og höfum þar að leiðandi engan stuðning þar frá.

Aðild að ESB er stórt mál enda varðar það margt fleira en upptöku evrunnar. Menn óttast hvað helst að það sé sjávarútvegurinn sem ekki verði hægt að standa nægjanlegan vörð um.
Aðild eða ekki aðild verður ekki ákveðin nema með þjóðaratkvæðagreiðslu.

Hvað sem öllu líður fagna ég því að æ fleiri vilja skoða málið með opnum huga enda var vitað að umræðu um evruna og ESB aðild yrði ekki umflúin.
Fyrir mitt leyti get ég ekki betur séð en að evran sé framtíðin og spái því að hún verði með einum eða öðrum hætti orðin okkar gjaldamiðill innan 10 ára.  Nú við þetta má bæta að eins getur verið að við tökum upp einhvern annan gjaldmiðil en evruna, eða höldum krónunni en spyrðum hana við evru já eða dollar ef því er að skipta.

Rökræða vs. kappræða í Krossgötum Hjálmars Sveinssonar

Áhugavert viðtal í Krossgötum Hjálmars við þau Vigdísi Finnbogadóttur og Pál Skúlason.

Einangrunarhyggja einkennir okkur Íslendinga, segir Vigdís.  Við notum kappræðu frekar en rökræðu. Erum ávallt að reyna að sannfæra aðra um að taka upp þá skoðun sem við búum yfir og bregðumst jafnvel illa við ef einhver hefur aðra skoðun.  Meira mætti vera um rökræðu þar sem fólk ræðir saman opinskátt, rökstyður sínar skoðanir en hlustar jafnframt á skoðanir annarra og ber fyrir þeim virðingu.

Okkur skortir mörgum hverjum gagnrýna hugsun.  Sem dæmi, menn ganga til liðs við stjórnmálaflokk/söfnuð  þar sem þröngur hópur hefur e.t.v. lagt línurnar um hvernig þorri félagsmanna skuli hugsa.  Með því að ganga í flokkinn telur sá hinn sami jafnvel að honum beri skylda til að taka upp allar þær skoðanir sem lagðar eru á borðið fyrir hann. Vilji sá hinn sami hugsa með gagnrýnum hætti, kanna með sjálfum sér hvað honum finnst og fylgja sinni sannfæringu í einstaka máli þá er jafnvel litið á hann sem svikara, eða ekki sannan félagsmann. 

Fleira áhugavert kemur fram í þessu viðtali. Hvet fólk til að hlusta.